Money, Money, Money

Money, money, money, daar draait het allemaal om in de wereld.
En zeker ook in Stockholm.
Zowat de helft van mijn reisbudget ging er in twee dagen doorheen… Wat paleizen bezichtigd, naar het ABBA-museum geweest(!!), met een boot dwars door Stockholm naar Drottignholm gevaren (het paleis waar de koning en koningin wonen), parkeren, uit eten (Lövbiff), een bakkie op een terrasje en hier en daar een straatmuzikant een muntje toewerpen.

Maar ik had dat wel aan zien komen, dus de afgelopen week heb ik goedkoop geleefd.
Het eten bestond uit gehaktballen uit blik van de Aldi, zes jaar houdbare hamburgers van de Lidl, blikgroente en zelfgeraapte aardappelen.
En steeds gratis overnachtingplaatsen opgezocht.
Dat laatste kán heel leuk zijn.
Want vaak zijn dat plaatsen bij natuurgebieden en daar doe je mij een groot plezier mee. Ik trek de wandelschoenen wel aan hoor. (Fietsen wordt steeds moeilijker, want het landschap is bergachtig en daar blijken de remblokjes niet tegen te kunnen. Ze zijn een beetje veel afgesleten.)
Maar overnachten bij die natuurgebieden heeft ook wel eens mindere kanten.
Er blijken namelijk mensen te zijn die ultieme vreugde beleven aan het spotten van vogels ’s morgens om 6.00 uur. Dat lijkt me inderdaad heel mooi, maar doe dat dan in stilte!
Maar nee, ze spreken om 5.45 uur met een groep af en gaan dan eerst luid staan delibereren over ????. Ik versta het nog niet ook. Maar ik werd er wel (klaar)wakker van.

Voordat ik in Stockholm arriveerde heb ik vanaf Kristinehamn zo’n 350 km Oostwaarts gereden en ben onderweg hier en daar gestopt voor wat bezienswaardigheden. De eerste drie foto’s getuigen daarvan. Dat jullie niet denken dat er middenin Stockholm grafvelden á la Stonehenge liggen. Dat was bij het plaatsje Västerås (spreek uit: vesteros).
Het stadje Sigtuna is het oudste stadje van Zweden (uit 970 na Christus) en ik vond het buitengewoon mooi.
Het Mälarenmeer ligt aan de westkant van Stockholm. Daar staan erg veel slotten en kastelen, maar die heb ik nu wel genoeg gezien. Dat is net als bij tempels, na vijf heb je er je buik van vol. Toch?

Maar nu terug naar Stockholm.
De stad ligt verdeeld over veertien eilanden en op ieder eiland is wel iets te zien of te doen. Ik had er zeven op mijn ‘to-do’ lijstje staan, maar heb er uiteindelijk tien (lopend) gerond.
Hoe dat kwam? Dat is voor mij niet zo moeilijk hoor. Alle eilanden zijn met elkaar verbonden door minimaal één brug, maar vaker met twee of drie bruggen. En als je dan de ‘verkeerde’ brug terug neemt, dan kom je gewoon weer op een ander eiland. Simpel toch?
Ik heb dus heel veel gelopen en gezien en dat was helemaal niet erg. Het is een hele aangename stad om een paar dagen te verpozen.
Uiteraard is er overal water en dat wordt erg druk bevaren door alles en iedereen.
Rondvaartboten, zeilboten, cruiseschepen en jonge knullen die met hun superluxe speedboot bij een café aan het water aanleggen en aan boord hun biertje drinken.
En er kwam ook nog een bus voorbij…
Naast chique winkelstraten, grote huizen en paleizen is de oude binnenstad (de Gamla Stan) bewaard gebleven. Kleine en smalle klinkerstraatjes met heel veel leuke winkeltjes en restaurantjes.
Ik stond die dagen met De Oude Dame aan de Strandvägen op het eiland Östermalm; zoiets als de boulevard van Vlissingen. Er kwamen heel veel joggers en wandelaars langs, er stonden ijskarretjes en straatmuzikanten, er lagen oude zeilboten aan de kade en de tientallen rondvaartboten legden hier en daar aan. Heel leuk om naar te zitten kijken. Duidelijk meer kijk-amusement dan bij de natuurgebieden…
En om de hoek was het ABBA-museum. Daar moest ik echt naar toe en het was stik leuk. Helemaal goud!

De stad in- en uitrijden was een verschrikking. Ik hou er so-wie-so al helemaal niet van om in een grote stad te rijden. Maar ja, ik wilde persé aan die Strandvägen staan en dat is hartje centrum. Daar ging mijn eerste ‘money, money’ al om daar alleen nog maar te mogen parkeren.
De stad ínrijden ging wel goed. Wel klotsende oksels na afloop, maar dat was alles.
De stad úit was wat minder. Er was ineens een afgesloten stuk weg en toen moest ik in het drukke verkeer snel anticiperen op een alternatieve weg. Even later bleek dat ik het fietspad opgereden was… (die was daar gelukkig héél breed).
Voor Laurens en Liselotte zal dit een feest van herkenning zijn: ik moest op het oversteekpaaltje een knop indrukken om ‘groen’ te krijgen en door te kunnen rijden. De fietsers achter me moesten hier gelukkig hard om lachen. Het liep allemaal gelukkig weer goed af.

Vandaag sta ik op een camping in Huddinge (of all places), 15 km ten zuiden van Stockholm, met een (groene) skihelling ernaast. Is dat wat!
Vanaf nu ga ik, richting het zuiden, de Oostkust van Zweden ontdekken.

Ik ben blij met jullie reacties op mijn reisverhalen. Het kan allemaal wel dappere dodo-achtig zijn wat ik onderneem, maar ik heb echt wel behoefte aan support hoor. Hou vol!!
Hej då!