Thank you for the music

Na 8 weken en 4644 kilometer Zweden, heeft deze afstammeling van de Vikingen haar thuishonk gezond en wel bereikt.

De tocht bij Malmö over de Sontbrug gaf evenwel nog enige consternatie (Take a chance on me).
Zoals altijd vertrouw ik blindelings op de TomTom (commissie graag) en Bram (de stem die me de weg wijst).
Toen ik wegreed uit Malmö zei Bram ‘er is een afgesloten weg op uw route’.
Dat gebeurt vaker en daar trek ik me niets van aan, dat zie ik dán wel. Als dat zo is staan er ter plekke altijd omleidingroutes aangegeven.
Dus zijn voorstel om een andere route te nemen heb ik weggeklikt.
Maar Bram blééf maar zeuren over die afgesloten weg. En ik hem maar wegklikken.
Want ik moest Malmö nog uit en als hij die afgesloten weg meldde, haalde hij steeds de visuele route van het beeldscherm. En ik wilde nog wel weten of ik ergens links- of rechtsaf moest slaan (Waterloo).
Bram werd er helemaal zenuwachtig van. Ging harder praten en werd zelfs schor. Wat een gedoe!
Toen ik uiteindelijk op de Sontbrug reed (Money, Money), heb ik hem maar laten schreeuwen, want dat was gewoon kilometers rechtuit rechtaan rijden. Daar kon niets misgaan.
Uiteraard heb ik rustig om me heen gekeken op die brug, want dat is wel een bijzondere rit hoor over zo’n hoge brug.
Toen ik op een gegeven moment door de voorruit keek, zag ik dat de brug over een paar kilometer ophield! Jemig, zou dit de afgesloten weg zijn?
Nu hoefde ik niet om 14.00 uur op een afspraak te zijn, maar om nou een paar dagen op een brug stil te staan was geen aantrekkelijke optie. Nu werd ík pas zenuwachtig en reed redelijk gespannen door.
Na een minuut of tien werd het me eindelijk duidelijk… De brug boven water werd een tunnel onder water (Ring, Ring)….
Weet ik veel.
En dan ben je in Denemarken en een dag later in Duitsland en moet je weer wennen aan een andere taal (Voulez Vous) en andere munten. Wát een omgereken weer.

Maar voor de rest ging de thuisreis helemaal prima (I do, I do).
De kinderen kan ik weer in mijn armen sluiten en mijn eigen Fernando komt er aan.

Ik heb genoten van dit mooie, op alle fronten, vriendelijke en mooie land (Chiquitita).
Het was een ontspannen trip, met redelijk mooi weer en een práchtige hoofdstad.
En Ineke, hoe fijn ik het hier ook heb gehad: De natuur in Noorwegen is ruiger, afwisselender, sensationeler en opener en daarmee nog steeds mijn favoriet.

Ik ga weer voor een poosje van het World Wide Web af. Maar jullie zien me vast terug.
Weer heel erg bedankt voor jullie ruggensteun in de reacties op mijn reisverhalen. Daar doe ik het voor.
Tak!!