Vijftig Tinten Groen
Door: Trinet
Blijf op de hoogte en volg Trinet
28 Mei 2013 | Ierland, Galway
Het kost een beetje moeite om een aardig verhaal te maken over mijn belevenissen van de laatste week. Liselotte en Martijn hun grote liefde, de witte kater Mullen, is namelijk zondag overleden. Een huilend kind aan de telefoon, al is ze niet zó klein meer, snijdt altijd door je ziel… Clazien,ze komen het morgen allemaal aan je vertellen hoor.
Maar de wereld draait door en ook mijn reis door Ierland gaat door. Dus, daar gaan we toch gewoon maar weer.
Na mijn laatste verhaal ging ik op weg naar Sligo. Vlak in de buurt van Sligo staat de Benbulben, een gigantische tafelberg. Die wilde ik uitgebreid gaan bekijken en fotograferen.
Ruim vóór Sligo zag ik hem al staan glimmen in de zon. Kánnonnen, wat mooi!
Ik kon op die hoofdweg niet echt stoppen, dus moest ik een zijweg inslaan.
Nu is het hier in Ierland zo dat je drie soorten wegen hebt. De N-wegen: dat zijn de regionale hoofdwegen. Daar moet je je niet te veel bij voorstellen, want het zijn merendeels smalle, slechte wegen. Maar ze zijn (meestal) belijnd en daar heb je wat aan.
Dan heb je de R-wegen. Die zijn ook smal, heel bochtig en (meestal) niet belijnd. Op deze wegen is het een stuk minder druk met auto’s, maar wel druk met loslopende schapen. Ik rij ze dan ook graag.
En dan heb je nog de L-wegen. Die wil je met een camper niet nemen. Héél smal, slechte bermen en in een staat waar wij ons voor zouden schamen. In vergelijking daarmee is de Westerseweg een mooie hoofdsnelweg.
Maar ja, naar de Belbulben leidden alleen maar L-wegen….
Dus heb ik maar diep geademd naar mijn buik en ben zo’n L-weg ingeslagen.
En natúúrlijk reed er nog een andere, tegemoetkomende, camper op deze weg. Fuck-a-duck! Stik spannend. Ik in de kant, in de modder natuurlijk. Hij ook trouwens. Gert durfde ik niet meer te bellen, dan wordt hij echt ontslagen!
Ik bén er weer uitgekomen, maar vraag me niet hoe. De Oude Dame zat in ieder geval onder de modderklodders. Erg!!
Uiteindelijk is het me wel gelukt om een beetje fatsoenlijk bij die Benbulben te komen.maar het wás een onderneming hoor. Het deed me denken aan mijn moeite om het Glennfinnanviaduct met stoomtrein te fotograferen.
En onderweg heb ik ook nog een aardige waterval en het graf van William Yeats (een dichter) mogen aanschouwen. Niet gek toch?
Toen ik dan eindelijk de Benbulben voor me op zag doemen kwamen er zwarte luchten aan en ging het hard regenen. Néééé. Ik wilde hem in de zon!
Máár, even een sigaretje gerookt en toen kwam de zon gelukkig weer tevoorschijn. Ik heb de Benbullen op de foto in zijn volle glorie.
Maar voorlopig geen L-wegen meer voor mij.
Na dit avontuur ben ik het Graafschap Mayo ingereden richting Westport. Dit was een mooie route langs een turfgrondgebied. Het landschap is niet spectaculair, maar zó puur natuur. Dat je alleen maar een spade de grond in moet steken om warmte te krijgen en je potje te kunnen koken. Mooi toch?
Westport was een aangenaam stadje. Leuke winkeltjes, vriendelijke mensen.
In veel winkels in Ierland wordt er Ierse muziek gedraaid, zo ook hier, en ik vind het práchtig! Dus Bep, bedankt voor de tip.
Westport ligt aan de Clew Bay, een hele grote baai met verspreid 365 kleine eilandjes er in.
De baai wordt overschaduwd door de Croagh Patrick. Dat is een ‘heilige’ berg en het beklimmen van de top is het doel van veel pelgrimstochten hier. De Ieren zijn naar mijn ervaring gelovige katholieken en de daarbij horende symbolieken. Op iedere hoek van de weg staat wel een Mariabeeld.
Rondom de voet van de berg staan dan ook kapelletjes en een standbeeld van St. Patrick. Ik vond het wel om stil van te worden.
Vanaf Westport ben ik verder langs de kust gereden en daarna zuidelijk door het Murrisk gebergte naar Delphi. Dat was weer zo’n gigantisch mooie route! Over een heerlijk kronkelende weg vlak langs hoge bergen en meren en nergens geen bewoning te zien.
Die dag was het zwaar bewolkt en de toppen van de bergen lagen in de wolken. Dat hóórde gewoon bij dat landschap. Ik vond het heel mystiek aandoen en heb de hele weg vol ontzag ôôô en âââ gefluisterd.
En toen was ik in de Connemara. Een ruig en ontoegankelijk gebied. Met ook weer bergen en meren, maar weidser uitgestald. Ook weer fraai om doorheen te rijden. Er zijn daar veel wandelpaden, maar het weer was er helaas niet naar om er eentje uit te proberen. Naast felle zon, waren er ook felle regenbuien en plots opkomende laaghangende bewolking. Ik zag me al glijden en glibberen… Dat gaan we niet doen!
Onderweg spotte ik wel nog een gebouwtje in Tudorstijl: Kylmore Abbey. Mooi!
En kwam ik langs het enige fjord van Ierland, het Killaryfjord. Met aan één zijde de Maumturks, hele hoge bergen. Ik heb uiteraard een nachtje aan het ford doorgebracht. Het was er zo eenzaam en afgelegen dat ik zelfs geen streepje verbinding had op mijn mobiel.
Helaas stond er een camper naast me die zo nodig zijn generator moest bijzetten. Hoe asociaal kun je zijn naar de omgeving (natuur en mensen)!
Hoe kan ik zo’n ding eigenlijk uitzetten??? Tips graag!
De route van Clifden aan de westkust tot de grote stad Galway heeft me gebracht tot de titel van dit verhaal. Vijftig Tinten Groen.
Want Ierland is heel erg groen maar heeft ook zóveel tinten groen. Van bruingroen tot pijn-aan-je-ogen-groen en alles ertussenin. Ik heb ze onderweg allemaal al wel een keer gezien, maar op deze route kwam ik ze achter en door elkaar allemaal tegen. Opwindend mooi!
O’Dodo geniet nog steeds volop van deze ‘reis door de natuur’. En aan de reacties te zien kunnen jullie je een beeld vormen bij mijn verhalen, mede dankzij de foto’s. Dat stemt me tot genoegen, want daarvoor doe ik het, met alle plezier!
Tot de volgende keer.
Maar de wereld draait door en ook mijn reis door Ierland gaat door. Dus, daar gaan we toch gewoon maar weer.
Na mijn laatste verhaal ging ik op weg naar Sligo. Vlak in de buurt van Sligo staat de Benbulben, een gigantische tafelberg. Die wilde ik uitgebreid gaan bekijken en fotograferen.
Ruim vóór Sligo zag ik hem al staan glimmen in de zon. Kánnonnen, wat mooi!
Ik kon op die hoofdweg niet echt stoppen, dus moest ik een zijweg inslaan.
Nu is het hier in Ierland zo dat je drie soorten wegen hebt. De N-wegen: dat zijn de regionale hoofdwegen. Daar moet je je niet te veel bij voorstellen, want het zijn merendeels smalle, slechte wegen. Maar ze zijn (meestal) belijnd en daar heb je wat aan.
Dan heb je de R-wegen. Die zijn ook smal, heel bochtig en (meestal) niet belijnd. Op deze wegen is het een stuk minder druk met auto’s, maar wel druk met loslopende schapen. Ik rij ze dan ook graag.
En dan heb je nog de L-wegen. Die wil je met een camper niet nemen. Héél smal, slechte bermen en in een staat waar wij ons voor zouden schamen. In vergelijking daarmee is de Westerseweg een mooie hoofdsnelweg.
Maar ja, naar de Belbulben leidden alleen maar L-wegen….
Dus heb ik maar diep geademd naar mijn buik en ben zo’n L-weg ingeslagen.
En natúúrlijk reed er nog een andere, tegemoetkomende, camper op deze weg. Fuck-a-duck! Stik spannend. Ik in de kant, in de modder natuurlijk. Hij ook trouwens. Gert durfde ik niet meer te bellen, dan wordt hij echt ontslagen!
Ik bén er weer uitgekomen, maar vraag me niet hoe. De Oude Dame zat in ieder geval onder de modderklodders. Erg!!
Uiteindelijk is het me wel gelukt om een beetje fatsoenlijk bij die Benbulben te komen.maar het wás een onderneming hoor. Het deed me denken aan mijn moeite om het Glennfinnanviaduct met stoomtrein te fotograferen.
En onderweg heb ik ook nog een aardige waterval en het graf van William Yeats (een dichter) mogen aanschouwen. Niet gek toch?
Toen ik dan eindelijk de Benbulben voor me op zag doemen kwamen er zwarte luchten aan en ging het hard regenen. Néééé. Ik wilde hem in de zon!
Máár, even een sigaretje gerookt en toen kwam de zon gelukkig weer tevoorschijn. Ik heb de Benbullen op de foto in zijn volle glorie.
Maar voorlopig geen L-wegen meer voor mij.
Na dit avontuur ben ik het Graafschap Mayo ingereden richting Westport. Dit was een mooie route langs een turfgrondgebied. Het landschap is niet spectaculair, maar zó puur natuur. Dat je alleen maar een spade de grond in moet steken om warmte te krijgen en je potje te kunnen koken. Mooi toch?
Westport was een aangenaam stadje. Leuke winkeltjes, vriendelijke mensen.
In veel winkels in Ierland wordt er Ierse muziek gedraaid, zo ook hier, en ik vind het práchtig! Dus Bep, bedankt voor de tip.
Westport ligt aan de Clew Bay, een hele grote baai met verspreid 365 kleine eilandjes er in.
De baai wordt overschaduwd door de Croagh Patrick. Dat is een ‘heilige’ berg en het beklimmen van de top is het doel van veel pelgrimstochten hier. De Ieren zijn naar mijn ervaring gelovige katholieken en de daarbij horende symbolieken. Op iedere hoek van de weg staat wel een Mariabeeld.
Rondom de voet van de berg staan dan ook kapelletjes en een standbeeld van St. Patrick. Ik vond het wel om stil van te worden.
Vanaf Westport ben ik verder langs de kust gereden en daarna zuidelijk door het Murrisk gebergte naar Delphi. Dat was weer zo’n gigantisch mooie route! Over een heerlijk kronkelende weg vlak langs hoge bergen en meren en nergens geen bewoning te zien.
Die dag was het zwaar bewolkt en de toppen van de bergen lagen in de wolken. Dat hóórde gewoon bij dat landschap. Ik vond het heel mystiek aandoen en heb de hele weg vol ontzag ôôô en âââ gefluisterd.
En toen was ik in de Connemara. Een ruig en ontoegankelijk gebied. Met ook weer bergen en meren, maar weidser uitgestald. Ook weer fraai om doorheen te rijden. Er zijn daar veel wandelpaden, maar het weer was er helaas niet naar om er eentje uit te proberen. Naast felle zon, waren er ook felle regenbuien en plots opkomende laaghangende bewolking. Ik zag me al glijden en glibberen… Dat gaan we niet doen!
Onderweg spotte ik wel nog een gebouwtje in Tudorstijl: Kylmore Abbey. Mooi!
En kwam ik langs het enige fjord van Ierland, het Killaryfjord. Met aan één zijde de Maumturks, hele hoge bergen. Ik heb uiteraard een nachtje aan het ford doorgebracht. Het was er zo eenzaam en afgelegen dat ik zelfs geen streepje verbinding had op mijn mobiel.
Helaas stond er een camper naast me die zo nodig zijn generator moest bijzetten. Hoe asociaal kun je zijn naar de omgeving (natuur en mensen)!
Hoe kan ik zo’n ding eigenlijk uitzetten??? Tips graag!
De route van Clifden aan de westkust tot de grote stad Galway heeft me gebracht tot de titel van dit verhaal. Vijftig Tinten Groen.
Want Ierland is heel erg groen maar heeft ook zóveel tinten groen. Van bruingroen tot pijn-aan-je-ogen-groen en alles ertussenin. Ik heb ze onderweg allemaal al wel een keer gezien, maar op deze route kwam ik ze achter en door elkaar allemaal tegen. Opwindend mooi!
O’Dodo geniet nog steeds volop van deze ‘reis door de natuur’. En aan de reacties te zien kunnen jullie je een beeld vormen bij mijn verhalen, mede dankzij de foto’s. Dat stemt me tot genoegen, want daarvoor doe ik het, met alle plezier!
Tot de volgende keer.
-
28 Mei 2013 - 19:52
Luuk:
De natuur is weer prachtig die je op je foto's laat zien, maar om dit resultaat te krijgen mishandel je "de Oude Dame" behoorlijk vind ik hoor.
Kopje suiker in de tank van de generator en hij stop vanzelf daarna zal hij nooit meer de rust verstoren...(P.S dit heb je niet van mij...)
Fijne reis verder en doorgaan met foto's maken -
28 Mei 2013 - 22:50
Wim En Bep Den Otter:
Hoi Trinet,
Die Vijftig tinten groen van Trinet h e l e m à à l uitgelezen en van genoten. De grijze versie van E.L. james verveelde me en is me nooit gelukt uit te lezen.
Ook begrijp ik nu waarom hier de zon niet zo vaak meer schijnt...er wordt niet meer gerookt.
Bij jou regent het, je rookt een sigaretje, en de zon schijnt.
Wim heeft het vandaag geprobeerd en zie ........zonnige dag !!! -
28 Mei 2013 - 23:11
Geert:
Met 'Vijftig tinten...." als titel kon ik de verleiding niet weerstaan om je verhaal meteen te openen;)
Viel niet tegen! Wat weet je ons weer mee te slepen. Ik merk wel dat het reizen in echt stille en onherbergzame gebieden je toch wel t meeste voldoening geeft. Begin benieuwd te raken naar je fantasieën over een volgend project.
Geert -
29 Mei 2013 - 09:05
Francien:
Dodo ziet groen en geel en baggerbruin en geeft mij rode konen bij het lezen van dit verhaal, daar kan geen 50 keer grijs tegen op. Alhoewel wij de grijze generatie zijn wil ik de jongere generatie uitdagen deze tochten te ondernemen en het ware genot te ervaren van een camperleven met een Dodo aan het stuur, een fotograaf die de juiste beelden treft en een schrijver als juffrouw Vulpen die Yeats niet kan evenaren. Dat regen en mist ook kan bekoren blijkt wel uit je mooie sfeer foto's, er is dus nooit een meteorologische reden om niet op pad te gaan. Verheug me op het volgende verhaal en waarschijnlijk zit daar weer een boottocht bij?? Ik griezel daarvan. Ik ben geen Dodo! -
29 Mei 2013 - 12:16
Jeannette Katgert:
Hoi Trinet, oooooh wat is Ierland mooi!!! Je foto's geven de sfeer van het land goed weer. Je hebt een prachtige titel voor je verhaal verzonnen. Ik hoop foto's te gaan zien als je thuis bent waar al die kleuren op te herkennen zijn. Of is dat te veel gevraagd? Als ik lees wat voor spannende routes je weer hebt gereden ben ik blij dat ik niet naast je zit want ik zou echt een hartstilstand krijgen.
Wat sneu voor Liselotte en Martijn dat hun kater is overleden. En ja als moeder zit je dan ver weg!
Lief mens tot een volgende keer!
Jeannette -
29 Mei 2013 - 13:59
Linda En Ronald:
Mogen we ook komen? Alsjebliiiieeeft? -
29 Mei 2013 - 19:45
Clazien:
Hoi Trinet,
Ik ben vandaag naar de bioscoop geweest met Liselotte en Martijn. Het was een leuke en mooie film. Ik heb het erg leuk gehad met dit middagje uit. Ik heb Liselotte voor haar verjaardag nog een mooie tas gegeven, zelf gebreid! Daar was ze heel blij mee.
Ik vind de foto s van Ierland heel mooi, vooral die van de tafelberg. Het lijkt wel een grote hoed!
Trinet, nog een hele fijne reis en veel plezier!
Groetjes van Clazien -
02 Juni 2013 - 19:59
Wil:
Wat een prachtig land met die mooie kleuren. Ik ben verliefd op de foto met de waterval, zó mooi. En alle foto's zijn zoals we gewend zijn weer meer dan mooi, maar die met de Abbey benam me gewoon de adem. Wat indrukwekkend! Schitterend in één woord. Wat zullen daar in dat enorme gebouw interessante verhalen liggen....
Bedankt voor dit mooie verslag en de foto's.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
