Afscheid van Ierland
Door: Trinet
Blijf op de hoogte en volg Trinet
07 Juni 2013 | Ierland, Rosslare Harbour
Na drie weken en 1750 km neem ik afscheid van Ierland.
Een land dat me heeft geraakt.
Zó open, zó vriendelijk, zó relaxed, zó groen. Zoveel mooie natuur overal om me heen.
Er waren fijne en vrolijke contacten met Ieren. Ze waren stuk voor stuk hartelijk en behulpzaam.
Geen agressief getoeter, ze wachten rustig tot ik overgestoken ben en inhalers knipperen met hun lichten als dank dat ik voor ze opzij ga.
Ik heb me er, waar ik ook was of wat ik deed, goed en veilig gevoeld.
Ze zijn trots op hun land, en dat is heel terecht.
Ik heb er ontzettend van genoten!
En ik mag terugkomen, zeiden ze.
De laatste dagen heb ik gebruikt om Ierland te ‘verwerken’, net zoals ik daar de behoefte aan had bij de laatste dagen in Schotland. Ik kan duidelijk niet zomaar hoppa van het een in het ander rollen. Er moet even geschakeld worden.
Maar natuurlijk heb ik tijdens deze verwerkingsperiode ook nog wel wat gedaan.
Bij de planning van de reis had ik aanvankelijk bedacht dat ik vanuit Dingle dwars door het binnenland naar de veerboot van Rosslare zou rijden. Van West- naar Oost Ierland.
Maar ik had onderweg van Nederlanders gehoord dat de weg van Killarney naar het zuiden (de N71) zo vreselijk mooi was.
En omdat er schitterend weer werd afgegeven voor de hele week heb ik toen maar bedacht dat het fijner zou zijn om op het gemakje langs de Zuidkust naar Rosslare te rijden. Daar ben ik dan weer wel heel flexibel in. Met mooi weer moet er voor mij wel water in de buurt zijn.
Staren over het water is een favoriete bezigheid van me.
En niet van mij alleen, heb ik ontdekt. Je wil niet weten hoeveel waterstaarders er zijn. Oud en jong. Man en vrouw. Alleenstaarders en groepsstaarders. Met koffiekannen, broodjes of chips.
Overal waar ik aan het water sta of overnacht (en dat is vaak) rijden de waterstaarders af en aan. En niet alleen als het mooi weer is. Ook met regen, mist en storm. En ook als het al donker is. Ik heb me regelmatig verwonderd, maar gelukkig is het dus een heel normale hobby van me….
De weg van Killarney naar het zuiden was inderdaad een topper. Je rijdt dan een groot stuk door het Killarney National Park, klimmend en dalend over smalle bochtige wegen met alleen maar natuur om je heen. Mooie uitzichtpunten onderweg en ik heb zelfs nog een echte Noorse tunnel (onverlicht, uit de rotsen gehouwen en smal) meegepikt. Van mij krijgt deze weg een 10.
Eenmaal aan de zuidkust zag ik vooral kliffen en de ene mooie baai na de andere. De omgeving is lieflijker en oogt vriendelijker dan in het westen. Dat komt vooral doordat er weinig hoge bergen zijn en het landschap echt helemaal groen is.
Je mag in Ierland op veel plaatsen overnachten ‘in het wild’, dus heb ik steeds aan het water, aan een baai en soms bovenop een klif, overnacht. Heel fijn, lekker waterstaren.
En overdag natuurlijk van het zonnetje genoten tijdens klif- en strandwandelingen.
De warme truien en sokken heb ik in het vooronder opgeborgen en ik hoop ze ook echt niet meer te zien vóór ze thuis in de wasmachine verdwijnen.
En nu ga ik zo weer met de Stena Line terug naar Engeland. Om eerst nog een stukje Wales en daarna Zuid-Engeland te verkennen. Ik hoop daar (onder andere) een aantal mooie tuinen te kunnen bezoeken: het is de goede tijd van het jaar daarvoor. En ja, voor de rest laat ik het allemaal gewoon weer over me heen komen. Dat komt vást wel goed.
De afgelopen zeven weken zijn omgevlógen en de laatste drie weken zal het niet anders zijn
Lieve meelezers en daarmee ook meereizigers:
Carpe Diem!
Een land dat me heeft geraakt.
Zó open, zó vriendelijk, zó relaxed, zó groen. Zoveel mooie natuur overal om me heen.
Er waren fijne en vrolijke contacten met Ieren. Ze waren stuk voor stuk hartelijk en behulpzaam.
Geen agressief getoeter, ze wachten rustig tot ik overgestoken ben en inhalers knipperen met hun lichten als dank dat ik voor ze opzij ga.
Ik heb me er, waar ik ook was of wat ik deed, goed en veilig gevoeld.
Ze zijn trots op hun land, en dat is heel terecht.
Ik heb er ontzettend van genoten!
En ik mag terugkomen, zeiden ze.
De laatste dagen heb ik gebruikt om Ierland te ‘verwerken’, net zoals ik daar de behoefte aan had bij de laatste dagen in Schotland. Ik kan duidelijk niet zomaar hoppa van het een in het ander rollen. Er moet even geschakeld worden.
Maar natuurlijk heb ik tijdens deze verwerkingsperiode ook nog wel wat gedaan.
Bij de planning van de reis had ik aanvankelijk bedacht dat ik vanuit Dingle dwars door het binnenland naar de veerboot van Rosslare zou rijden. Van West- naar Oost Ierland.
Maar ik had onderweg van Nederlanders gehoord dat de weg van Killarney naar het zuiden (de N71) zo vreselijk mooi was.
En omdat er schitterend weer werd afgegeven voor de hele week heb ik toen maar bedacht dat het fijner zou zijn om op het gemakje langs de Zuidkust naar Rosslare te rijden. Daar ben ik dan weer wel heel flexibel in. Met mooi weer moet er voor mij wel water in de buurt zijn.
Staren over het water is een favoriete bezigheid van me.
En niet van mij alleen, heb ik ontdekt. Je wil niet weten hoeveel waterstaarders er zijn. Oud en jong. Man en vrouw. Alleenstaarders en groepsstaarders. Met koffiekannen, broodjes of chips.
Overal waar ik aan het water sta of overnacht (en dat is vaak) rijden de waterstaarders af en aan. En niet alleen als het mooi weer is. Ook met regen, mist en storm. En ook als het al donker is. Ik heb me regelmatig verwonderd, maar gelukkig is het dus een heel normale hobby van me….
De weg van Killarney naar het zuiden was inderdaad een topper. Je rijdt dan een groot stuk door het Killarney National Park, klimmend en dalend over smalle bochtige wegen met alleen maar natuur om je heen. Mooie uitzichtpunten onderweg en ik heb zelfs nog een echte Noorse tunnel (onverlicht, uit de rotsen gehouwen en smal) meegepikt. Van mij krijgt deze weg een 10.
Eenmaal aan de zuidkust zag ik vooral kliffen en de ene mooie baai na de andere. De omgeving is lieflijker en oogt vriendelijker dan in het westen. Dat komt vooral doordat er weinig hoge bergen zijn en het landschap echt helemaal groen is.
Je mag in Ierland op veel plaatsen overnachten ‘in het wild’, dus heb ik steeds aan het water, aan een baai en soms bovenop een klif, overnacht. Heel fijn, lekker waterstaren.
En overdag natuurlijk van het zonnetje genoten tijdens klif- en strandwandelingen.
De warme truien en sokken heb ik in het vooronder opgeborgen en ik hoop ze ook echt niet meer te zien vóór ze thuis in de wasmachine verdwijnen.
En nu ga ik zo weer met de Stena Line terug naar Engeland. Om eerst nog een stukje Wales en daarna Zuid-Engeland te verkennen. Ik hoop daar (onder andere) een aantal mooie tuinen te kunnen bezoeken: het is de goede tijd van het jaar daarvoor. En ja, voor de rest laat ik het allemaal gewoon weer over me heen komen. Dat komt vást wel goed.
De afgelopen zeven weken zijn omgevlógen en de laatste drie weken zal het niet anders zijn
Lieve meelezers en daarmee ook meereizigers:
Carpe Diem!
-
07 Juni 2013 - 10:42
Laurens:
Heb weer heerlijk zitten gniffelen over je schrijfkunst. Verschillende ''waterstaarders' :D Veel plezier nog in Engeland's tuinen! -
07 Juni 2013 - 13:18
Jeannette Katgert:
Als ik je foto zie waarop de camper staat met de stoel ernaast kijkend over het water dan voel ik mij zeer uitgenodigd om ook te gaan waterstaren. Daar ben ik overigens ook erg goed in evenals lucht staren. Ik zie dat je dat ene bankje wil hebben. Zitten daar allemaal schelpen op? Wie weet kan je het na maken. Ik help wel schelpen zoeken ( als die er op zitten). Vaarwel Ierland en op naar Wales. Verheug me op je foto's en verslag van deze nieuwe bestemming.
Liefs Jeannette -
07 Juni 2013 - 19:22
Francien:
Een ander woord voor staren is ook koekeloeren, daar houd ik van en Wikepedia geeft er nog een paar:
1) Aanschouwen 2) Aanstaren 3) Bekijken 4) Bekrachtigen 5) Gapen 6) Glazig kijken 7) Kijken 8) Naar een punt kijken 9) Onafgebroken naar één punt kijken 10) Onbeweeglijk kijken 11) Onafwendbaar kijken 12) Onderscheiden 13) Ontwaren 14) Opmerken 15) Strak aanzien 16) Strak en wezenloos kijken 17) Strak kijken.
Ben het met veel omschrijvingen overigens niet eens na het lezen van jouw staar-verhaal. Daar gaat het om iets rust-gevends en dat vind ik bovengenoemde Wikepedia verkaringen niet terug.
Het zal dappere Dodo een worst zijn, als het maar goed voelt.
Heb genoten van jouw spinsel. Wat jammer dat je al over de helft bent. Pak alle momenten en omarm de mooiste. -
08 Juni 2013 - 10:35
Luuk:
Wat geeft dat een rust hé waterstaren, ik heb er ook jaren van genoten, weg van alle drukte en genieten van alle rust.
Het landschap zal nu wel snel veranderen nu je weer op het grote eiland ben, maar ook dat zal zijn charmes hebben. Veel reisplezier verder. -
08 Juni 2013 - 10:42
Yvonne En Dico:
Weer een heerlijk verslag !
Dat waterstaren is trouwens wèl een afwijking hoor. Maar dat lijkt me geen probleem.
Zoals je al had geconstateerd zijn er meer .......
Overigens in sommige branches wettelijk geregeld. Bij ons MOET er wettelijk altijd iemand waterstaren.
Overigens hebben wij voorkeur voor out-of-harbour-staren.
Vandaag niet ...... 25 kn wind ...... Dus we blijven binnen, Marina-staren.
Groetjes en veel plezier
Dico en Yvonne
sy PUFF the Magic Dragon
nu in Brighton-Marina -
08 Juni 2013 - 12:14
Wil:
Wat een prachtig landschap! En die kleuren.... je raakt er niet op uitgekeken. Ben buitengewoon opgelucht dat er in de familie nóg een geval van waterstaarderij voorkomt. En nu ik lees dat Jeannette net als ik ook lijdt aan luchtstaren voel ik mij helemaal gerustgesteld. Dat ik allerlei vormen en gezichten in de lucht ontdek zal dan ook wel ongevaarlijk zijn.
Ik snap jouw gevoel van "mokokhè" bij dat bankje helemaal. Wat een plaatje zeg, zou op het landgoed enormement tot zijn recht komen.
Ben heel benieuwd naar je belevenissen in Engeland en foto's van mooe en idyllische tuinen, heerlijk.
Wat is dit tot nu toe een geweldige reis meid. Ook voor ons volgers.
Veel plezier verder!
Wil -
08 Juni 2013 - 12:24
Wim En Bep Den Otter:
De koffie is bruin en je verslag van de laatste dagen van Ierland is binnen. Dat is weer genieten. Jij ervaart dat land net als wij, relaxed, groen, ruig, de Ierse folkmuziek, en de vriendelijke en behulpzame mensen.
We zijn nu weer heel benieuwd naar het verslag uit Wales. En nog meer benieuwd naar je volgende reizen, want met Noorwegen, Spanje en Ierland houden voor ons de vergelijkingen op. Daarna zijn wij blijven "herhalen" en steeds teruggegaan naar Noorwegen.
Helemaal gek van Scandinavië, van de boeken, films, de taal, de series en de Joik. Sofia Janok is een echte aanrader.
Tot volgend verslag.
Bep en Wim Berg en Dal (fanatieke waterstaarders, maar nu even boomstaarders)
-
09 Juni 2013 - 12:51
Liselotte:
Ik snap de 'mokokeh-factor'! Gaan we schelpen en stenen voor sparen!!!
Wij hebben hier in huis een andere variant: een slakkenstaarder! Mokkel de poes, wil bij schemering naar buiten en kan uren turen naar die glibberige glijers....
Fijn dat je lekker weer mee hebt kunnen pakken en een andere route hebt kunnen nemen, vrijheid!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
