I do, I do, I do, I do, I do.
Door: Trinet
Blijf op de hoogte en volg Trinet
11 Mei 2015 | Zweden, Lidköping
Weer een lied van ABBA.
En met die titel moet ik natuurlijk ook wat doen…..
Verder toerend langs de Westkust van Zweden kwam ik door een dorp á la Bloemendaal (ik ben daar nog nooit geweest, maar ik heb er een voorstelling bij).
Er stonden niet anders dan witte villa’s met grote tuinen, omzoomd door platanen, pal aan de zee. Allemaal hadden ze grote ramen aan de zeekant en dure auto’s op de oprijlaan.
Best indrukwekkend en ik keek mijn ogen dan ook uit.
Het viel me op dat er om de 100 meter houten steigers met trappetjes de zee inliepen.
Regelmatig zag ik oudere mensen (zei zij..) in een badjas de steigers op gaan.
Hup, daar ging de badjas uit en doken ze in hun nakende niksie het water in! Wow!!
Nu was het wel mooi weer, maar dat water is nog koud hoor.
Een eindje verder zag ik andere ouderen het water weer uit komen en hoe ze op het gemakje gingen evalueren hoe fijn het was geweest, in hun nakende niksie!
Of misschien spraken ze af hoe laat ze zouden gaan golfen of bridgen. Dat zou natuurlijk ook kunnen.
Maar wat me vooral opviel was hoe goed en ontspannen die mensen er uit zagen. Ze waren zéker rond de 80 en dan nog zó koelbloedig en fit!
Al verder tuffende besloot ik dat ik ook op die manier (gezond) oud wil worden.
Dus Jeanette, bereid je maar voor: wij gaan voortaan iedere dag zwemmen in zee. Weer of geen weer, koud of warm water, we gaan ervoor. In ons nakende niksie.
I do, i do, i do!
Voor ons geen keukentafelgesprekken over de broodnodige hulp en ondersteuning.
Wát, wij gaan de WMO overbodig maken! (Sorry Nel voor je baan, maar je kan toch ook gewoon met pensioen gaan?).
Een dorp verder bleek HET Zweedse Tennisgymnasium te staan. Heus waar. Er schijnen al heel wat vedetten door afgeleverd te zijn.
Ieder jaar vinden de open Zweedse tenniskampioenschappen daar ook plaats in een stadion pal aan zee.
Nieuwshongerig als ik ben, heb ik het allemaal eens op het gemakje bekeken…
Er liepen veel gebruinde, gespierde, goed geklede jonge mannen door het dorp. En er reden veel duur uitziende auto’s door de smalle straatjes.
Daar lig ik allemaal niet wakker van, begrijp me goed.
Maar ik kreeg er wel een soort ‘boost’ van. Ik had gelijk zin om een van mijn hoeden op te zetten, tot ik me bedacht dat die bij paardenraces horen en niet bij tennis.
En ik heb ook geen hoed bij me, trouwens.
Maar ik ga ze vaker dragen als ik weer thuis ben.
I do, i do, i do!
Voor mij geen blauwspoeling of permanentje, hup die frivole hoed op.
Al die zomers aandoende perikelen daar langs de kust hadden dus invloed op mijn normale behaaglijke welbevinden (hoezo zwemmen als het minder dan 24 graden is en met die hoed op kijkt iedereen me na).
En toen het vervolgens ook nog regenachtig weer werd heb ik De Oude Dame een duw naar rechts gegeven en zijn we het binnenland van Zweden ingetrokken. Heerlijk gewoon saaie dorpen en steden doorkruist waar werkelijk niets te beleven viel. Wat een rust.
De natuur was er ook rustgevend: veel dennen- en berkenbomen in een glooiend landschap.
Zingend hebben we samen een paar ontspannen dagen gehad. Die houden we er in.
I do, i do, i do!
Verpozen in de vrije natuur blijft voor mij de ultieme beleving.
Ik ben nu aan het Vänernmeer. Het grootste meer van Zweden en het op twee na grootste meer van Europa.
In de zuidelijkste stad aan dit meer, Trollhättan, staat het Saab-museum. Ik ben er langs geweest en zag nog een loods vol onderdelen. Dus als Edzard of Dirk nog iets nodig hebben? Wel snel zijn. Nu kan ik er nog om.
I do, i do, i do.
Weten jullie trouwens hoe ze hier een auto noemen? Een bil. En een camper noemen ze een husbil. Mooi hé?
Trollhättan is vooral bekend om zijn sluizen. Het Vänernmeer mondt daar uit in de Göta Alv rivier en dat gaat gepaard met een geweldig hoogteverschil. Dus dan heb je sluizen nodig voor het scheepvaartverkeer.
Ik stond met de camper aan het oude sluizencomplex en dat was een oogverblindend mooi plekje. De nieuwe sluizen ben ik gaan bekijken bij het schutten van een groot schip en dat was een oorverdovend gebeuren.
De foto’s zullen enig beeld moeten brengen bij dit verhaaltje…
(Voor Clazien heb ik een foto van een ree die vanmiddag gezellig langs mijn husbil liep. Dat vindt ze wel leuk, denk ik. En Liselotte; leuk dat je bij haar was!)
Ik trek nu op het gemakje verder noordwaarts langs de Oostkant van het Vänernmeer. Vannacht heb ik trouwens middenin een natuurgebied gestaan. Gelukkig niet alleen. Dus Luuk, maak je maar geen zorgen. Het komt altijd weer goed met mij.
I do, i do, i do.
Tot de volgende keer, groetjes en bedankt voor de leuke reacties!
(PS voor Anne Marije; wat leuk dat je weer ‘meerijdt’. Ik kom zeker een keer bij je kamperen, maar niet deze reis…)
En met die titel moet ik natuurlijk ook wat doen…..
Verder toerend langs de Westkust van Zweden kwam ik door een dorp á la Bloemendaal (ik ben daar nog nooit geweest, maar ik heb er een voorstelling bij).
Er stonden niet anders dan witte villa’s met grote tuinen, omzoomd door platanen, pal aan de zee. Allemaal hadden ze grote ramen aan de zeekant en dure auto’s op de oprijlaan.
Best indrukwekkend en ik keek mijn ogen dan ook uit.
Het viel me op dat er om de 100 meter houten steigers met trappetjes de zee inliepen.
Regelmatig zag ik oudere mensen (zei zij..) in een badjas de steigers op gaan.
Hup, daar ging de badjas uit en doken ze in hun nakende niksie het water in! Wow!!
Nu was het wel mooi weer, maar dat water is nog koud hoor.
Een eindje verder zag ik andere ouderen het water weer uit komen en hoe ze op het gemakje gingen evalueren hoe fijn het was geweest, in hun nakende niksie!
Of misschien spraken ze af hoe laat ze zouden gaan golfen of bridgen. Dat zou natuurlijk ook kunnen.
Maar wat me vooral opviel was hoe goed en ontspannen die mensen er uit zagen. Ze waren zéker rond de 80 en dan nog zó koelbloedig en fit!
Al verder tuffende besloot ik dat ik ook op die manier (gezond) oud wil worden.
Dus Jeanette, bereid je maar voor: wij gaan voortaan iedere dag zwemmen in zee. Weer of geen weer, koud of warm water, we gaan ervoor. In ons nakende niksie.
I do, i do, i do!
Voor ons geen keukentafelgesprekken over de broodnodige hulp en ondersteuning.
Wát, wij gaan de WMO overbodig maken! (Sorry Nel voor je baan, maar je kan toch ook gewoon met pensioen gaan?).
Een dorp verder bleek HET Zweedse Tennisgymnasium te staan. Heus waar. Er schijnen al heel wat vedetten door afgeleverd te zijn.
Ieder jaar vinden de open Zweedse tenniskampioenschappen daar ook plaats in een stadion pal aan zee.
Nieuwshongerig als ik ben, heb ik het allemaal eens op het gemakje bekeken…
Er liepen veel gebruinde, gespierde, goed geklede jonge mannen door het dorp. En er reden veel duur uitziende auto’s door de smalle straatjes.
Daar lig ik allemaal niet wakker van, begrijp me goed.
Maar ik kreeg er wel een soort ‘boost’ van. Ik had gelijk zin om een van mijn hoeden op te zetten, tot ik me bedacht dat die bij paardenraces horen en niet bij tennis.
En ik heb ook geen hoed bij me, trouwens.
Maar ik ga ze vaker dragen als ik weer thuis ben.
I do, i do, i do!
Voor mij geen blauwspoeling of permanentje, hup die frivole hoed op.
Al die zomers aandoende perikelen daar langs de kust hadden dus invloed op mijn normale behaaglijke welbevinden (hoezo zwemmen als het minder dan 24 graden is en met die hoed op kijkt iedereen me na).
En toen het vervolgens ook nog regenachtig weer werd heb ik De Oude Dame een duw naar rechts gegeven en zijn we het binnenland van Zweden ingetrokken. Heerlijk gewoon saaie dorpen en steden doorkruist waar werkelijk niets te beleven viel. Wat een rust.
De natuur was er ook rustgevend: veel dennen- en berkenbomen in een glooiend landschap.
Zingend hebben we samen een paar ontspannen dagen gehad. Die houden we er in.
I do, i do, i do!
Verpozen in de vrije natuur blijft voor mij de ultieme beleving.
Ik ben nu aan het Vänernmeer. Het grootste meer van Zweden en het op twee na grootste meer van Europa.
In de zuidelijkste stad aan dit meer, Trollhättan, staat het Saab-museum. Ik ben er langs geweest en zag nog een loods vol onderdelen. Dus als Edzard of Dirk nog iets nodig hebben? Wel snel zijn. Nu kan ik er nog om.
I do, i do, i do.
Weten jullie trouwens hoe ze hier een auto noemen? Een bil. En een camper noemen ze een husbil. Mooi hé?
Trollhättan is vooral bekend om zijn sluizen. Het Vänernmeer mondt daar uit in de Göta Alv rivier en dat gaat gepaard met een geweldig hoogteverschil. Dus dan heb je sluizen nodig voor het scheepvaartverkeer.
Ik stond met de camper aan het oude sluizencomplex en dat was een oogverblindend mooi plekje. De nieuwe sluizen ben ik gaan bekijken bij het schutten van een groot schip en dat was een oorverdovend gebeuren.
De foto’s zullen enig beeld moeten brengen bij dit verhaaltje…
(Voor Clazien heb ik een foto van een ree die vanmiddag gezellig langs mijn husbil liep. Dat vindt ze wel leuk, denk ik. En Liselotte; leuk dat je bij haar was!)
Ik trek nu op het gemakje verder noordwaarts langs de Oostkant van het Vänernmeer. Vannacht heb ik trouwens middenin een natuurgebied gestaan. Gelukkig niet alleen. Dus Luuk, maak je maar geen zorgen. Het komt altijd weer goed met mij.
I do, i do, i do.
Tot de volgende keer, groetjes en bedankt voor de leuke reacties!
(PS voor Anne Marije; wat leuk dat je weer ‘meerijdt’. Ik kom zeker een keer bij je kamperen, maar niet deze reis…)
-
11 Mei 2015 - 13:51
Linda:
Ha Trinet, wat een prachtig verhaal heb je weer geschreven. Ik zei gisteren nog tegen m'n moeder: 'als ze al d'r blogs bundelt, moet daar vast een uitgever voor te vinden zijn'. Je zoekt ook weer een gevarieerd programma uit, leuk hoor! Veel plezier verder! -
11 Mei 2015 - 13:53
Toos:
Hoi Trinet,
Wat weer een leuk verslag van je reis. Ik heb ervan genoten net als van de mooie foto's.
Ik kijk uit naar de volgende keer. I do i do i do -
11 Mei 2015 - 14:28
Francien:
Blote konten, kip-fileetjes zul je bedoen, die zwemmen. Allemaal leuk en aardig maar je moet er voor geschapen zijn. I don't! Volgens mij heb jij ogen van voor en achter en opzij dat je al die leuke plekjes ziet tijdens het rijden. Nu is het wel een uitgestrekt rustig land, maar je moet het wel zien. En dan rustig mijmeren hoe we lekker oud worden, nou, zo dus. Niks WMO, rollator, geraniums, oude zeurverhalen.
Genieten en een ander (ik o.a.) mee laten genieten, dat is inderdaad een boek waard. Helaas ben ik geen uitgever, letterlijk en figuurlijk. I do, I do live my life en jij ook. Eerdaags pakken wij onze husbil ook weer in. Je spreekt de taal al aardig, hard geleerd?! -
11 Mei 2015 - 15:46
Luuk:
Ik vind het daar wel een hele mooie natuur en mooi land als ik naar je foto's kijk weg van alle drukte prachtig.
Het Saab museum had ik ook wel willen zien dat is echt nostalgie.
Hoop dat je nog veel mooie plekken aan doet dan hebben wij de foto's.
Fijne reis verder. -
11 Mei 2015 - 21:14
Jeannette:
Hoi lady, wat een verhaal en mij daar in betrekken in je sportieve fantasieën. Dat was even schrikken. Ben erg blij dat je er weer wat op terug komt verder in je verhaal. Laat ons maar op onze manier ( 28 graden voetje voor voetje het zee water voelen en dan hupsakee er in en dan zeer trots zijn ) onze gezondheid op orde houden. Prachtige foto's weer!! Geniet ze!!! -
15 Mei 2015 - 19:31
Ineke:
I have a dream..........................voordat ik ga duiken in het eerste beste meer hier, dus zeker niet in de Zweedse zee. Een beetje aangenaam moet het zijn, dus onder de 18 graden is het NEE.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
