Alpes de Haute Provence

Hartstikke bedankt voor de leuke en vooral positieve reacties op mijn vorige verhaal.
Ik doe het allemaal wel stoer, maar intussen zijn het wel heftige belevenissen. En dan is het gewoon heerlijk om achteraf zo toegejuicht te worden. Reverence!

Intussen zitten de nieuwe banden er onder (reservewiel was ook niks meer…) en rijdt De Oude Dame weer als een jonge meid.
Op de camping in Annot (waar ik wachtte op de bandenoperatie) stond een aantal Nederlanders. Met één echtpaar raakte ik aan de praat. Nu was ík het die na 20 seconden vroeg of ze misschien Zeeuwen waren. Jazeker, uit Kamperland.. Haha, dat ligt hooguit 20 km van Goes. Al snel bleek dat we een gezamenlijke kennis hadden. Wat is de wereld soms toch heerlijk klein.

Vanaf Annot was het een kleine 100 km naar de Côte D’Azur. Die regio wilde ik wel meepikken.
Dat is nogal tegen gevallen. Druk, druk, druk. Veel mensen, stoplichten, file’s en geen parkeerplaatsen voor campers. Ik werd er helemaal chagrijnig van.
In Nice was alles in gereedheid voor een Europacupwedstrijd voor de volgende dag en zat de hele stad vol politie en beveiligers. Kom je als een provinciale berggeit ineens in zo’n gedoe terecht. Help!
Antibes zat helemaal verstopt met verkeer en daar ben ik gelijk maar afgeslagen.
In Cannes kon ik nergens parkeren en belandde ik op een illegale busplaats. Ik durfde de camper niet uit en heb daar een kwartiertje als een zombie naar die drukte zitten kijken.
Wegwezen daar!
Dat was de Côte D’Azur.

Via de schitterende Route de Napoleon (de N85 en langs die weg is hij vanaf Elba naar Waterloo getrokken in 1815) ben ik richting Castellane gereden. Weer zo’n mooie weg én omgeving. Hoge bergen, veel groen en mooie uitzichtpunten op de weg. Dat is genieten met hoofdletters.
De wegen in de Alpes de Haute Provence zijn niet veel anders dan die in de Drôme en die deed (en doe) ik inmiddels kloek met twee vingers in mijn neus. Nou ja, soms, of zo.

De overnachting was in een dorpje (dichtgeplakt) vlak voor Castellane.
Ik hoorde in de vroege ochtend in dat stille dorpje ineens rare geluiden. Het was een hoop herrie dat ik niet direct thuis kon brengen. Dus gauw naar buiten.
Komen daar ineens zo’n 500 geiten langs! Een man voorop, honden langszij en een mevrouw achteraan. Sommige geiten hadden hele grote bellen rond hun nek en dat maakte het eerder ondefinieerbare geluid. Die aanstaande geitenkazen werden zo’n 7 km verderop ‘verweid’.
Ik wilde die dag bijtijds vertrekken om de Kloof van Verdon te gaan bewonderen.
Na Parijs en de Mont St. Michel is dat dé bezienswaardigheid in Frankrijk, dus ik wilde de drukte voor zijn.
Dat vroege vertrek mislukte, want die geitencolonne nam dezelfde weg als die ik op moest.
Ik had al een uurtje gewacht met vertrekken en net onderweg moest ik er alsnog achteraan sukkelen.
En de hele weg lag vol met stront! Sorry hoor, maar dat was echt errug.
Maar natuurlijk ook wel weer héél bijzonder om dit te zien.

De drukte vóór zijn op De Gorges du Verdon lukte gelukkig wel. Ik heb rustig kunnen rijden op de smalle wegen met haarspeldbochten, enge tunnels en overhangende rotsen. Bij uitzichtpunten kon ik overal ruim parkeren.
Het was grandioos (10x). De kliffen zijn tot 700 meter hoog en de rivier de Verdon loopt er, smaragdgroen, doorheen.
Ik heb eerst de Zuidkant van de kloof gedaan (de Corniche Sublime) en de volgende dag de Noordkant. Op álle uitkijkplaatsen (Belvedères) ben ik gestopt.
Daarna heb ik middenin de kloof de Route des Crêtes (weg 23: de bergkammenroute) gereden. Daar zie je de kloof van binnenuit. En uiteraard een wandeling in de kloof zelf gemaakt, vlak langs de rivier. De foto’s getuigen hopelijk van deze topdagen.
Een natuurgeweld van de bovenste plank, die Gorges du Verdon.

Ik was doodmoe na die dagen in, op en rond de kloof.
Daarom heb ik daarna een rustdag genomen in Castellane. Een erg leuk stadje waar die dag een Brocantemarkt was en een hoop muziek in de middeleeuwse straatjes. Ik heb nog wel de Rots met de Chapelle Notre Dame du Roc beklommen, maar dat was dan ook alles aan ‘werken’ op die dag.
Met prachtig weer was het een geweldig leuke dag.

Helemaal onderlangs de Gorges du Verdon, via Quinson met het museum van de Verdon, ben ik vervolgens naar het Lac de St. Croix gereden. In dat meer komt de rivier de Verdon uit. Aan het eind is er een stuwdam die het water in toom moet houden.
Het meer is ook smaragdgroen: echt mooi!

Ik vind de natuur in het deel van Frankrijk dat ik tot nu toe gezien heb, buitengewoon spectaculair. Het overtreft mijn verwachtingen ruimschoots.
Het weer is over het algemeen mooi, maar ik ben onderweg gewoon ook mist, regen en hagel als dobbelstenen tegengekomen hoor.
In de regio waar ik nu ben is en blijft het de komende dag 30 tot 35 graden: dat is dan weer té gek.
Maar ik ga niet klagen. Ik geniet tot in mijn tenen.

Tot de volgende keer!