Weer thuis: wat is het snel gegaan!!
Door: Trinet
Blijf op de hoogte en volg Trinet
17 Juli 2011 | Nederland, Goes
Ondanks dat ik weer thuis ben, wil ik toch graag eerst nog de laatste week van mijn reis met jullie delen. Om het af te maken, zeg maar (taal is echt mijn ding).
Ik had mezelf vooraf beloofd om op de terugreis in Zweden een aantal dagen zon, zee en strand tot me te nemen. Als een soort beloning voor mijn vele gereden kilometers, de vele imponerende indrukken en ervaringen én om over te kunnen schakelen van deze bijzondere reis naar het gewone dagelijkse leven daarna.
Maar in Zweden was het geen strandweer.
Denemarken heeft die belofte echter ruimschoots verzilverd.
Toen ik in Denemarken aankwam was het daar práchtig weer. Ik stond op een camping pal aan het strand en ik heb me daar twee dagen geweldig vermaakt met wentelen en keren in écht zand. Met uitzicht op Zweden, grote cruiseschepen, zeilbootjes en vakantiegangers aan het strand. Mensen kijken is óók genieten.
Met weer een normaal zomers Trinetkleurtje ben ik richting het eiland Lolland in het zuiden van Denemarken gereden. Want ik had al wentelend besloten om Denemarken niet meer van Oost naar West door te steken, zoals mijn oorspronkelijke plan was. Ik wilde nu vanaf Rødby met de veerboot (ja, ik hou vol!) naar Puttgarden in Duitsland oversteken. Dat scheelde 200 km en een dure tolbrug.
Maar onderweg naar Rødby ben ik in nog in Faro gestopt. Het was veels te mooi weer om in De Oude Dame te zitten.
Er was in Faro een giga-grote gratis camperplaats. En er was daar maar één écht mooi plekje. Boven op een rots. Met direkt zicht op de Størstrommen (water). Maar daar stond natuurlijk al een camper. Het zal niemand verbazen dat het een Duitser was? Nou ja, ik was even héél jaloers en verdrietig, maar heb me er bij neer moeten leggen.
De volgende morgen echter, ik was amper wakker, zag ik die Duitser vertrekken. Ik als een idioot in mijn nachthempie De Oude dame in haar achteruit gedwongen en haar met een enorme zwenk die plaats opgedraaid. Er stond niks zeevast binnen, dus daarna kon ik de versgezette koffie opdweilen en de gebroken rollen koekjes weer aan elkaar plakken Maar ik stond er! Hiha!
En ja, met zo’n geweldige camperplek blijf je natuurlijk nog maar een extra dagje, heerlijk in het zonnetje, genieten.
Maar wat gebeurt.
Er kwamen in de loop van de ochtend twee oude auto’s aan met een nog oudere caravan bij zich. Die gingen op het grasveld vlak achter me staan. Er stapten vier jongens uit van het type Skinhead. Met tentstokken en afzetlint zetten ze vervolgens een heel stuk grasveld af. En ze plaatsten borden met (Deense) teksten rond hun terrein én borden met een grote P. Ik hád het niet meer. Ik dacht: ow jee, heb ik het motortreffen gemist en in de plaats daarvoor mag ik nu een (illegale) houseparty meemaken?
Ik wilde echt niet weg van dat met beleid veroverde mooie plekje, dus ben ik maar eens op onderzoek gegaan. Wat bleek. Het waren kunstenaars en ze hadden een soort tentoonstelling van allerlei bijzondere ‘archeologische’ vondsten van de kust voor Denemarken en verwachtten klaarblijkelijk veel belangstelling. Owwww.
Een van de jongens maakte een praatje met me en ze bleken verschrikkelijk aardig te zijn. Ik heb het die dag gewoon heel gezellig met ze gehad (er kwamen namelijk geen bezoekers..). We hebben samen naar een schitterende zonsondergang zitten kijken in de Størstrommen. De zon die ik trouwens voor het eerst weer in de zee zag zakken.
Die ene les kende ik al (mensen niet beoordelen op uiterlijk), maar ik moest die les toch weer even een keertje opfrissen…
De volgende dag heb ik dan toch maar weer de rode schoenen aangetrokken en ben naar Duitsland overgevaren. De overtocht had geen half uur langer moeten duren, want dan was ik weer mijn ontbijtje kwijt geweest... Voorlopig dus geen rondje met een pontje voor Trinet!
En ja, vanaf toen was het alleen maar kilometers maken over de Duitse snelweg. Blik op oneindig, achter een vrachtwagen blijven hangen en tuffen maar. Gelukkig (oeie) werd het weer ook minder mooi, dus was het allemaal niet zo héél erg.
Onderweg in Duitsland heb ik een paar schitterende camperplaatsen aangedaan om te overnachten. Daar hebben die Duitsers dan weer wel punten mee verdiend hoor. Het kost amper 5 euri en dan komen ze ’s morgens ook nog warme broodjes brengen en mag je gratis douchen in het zwembad.
Vrijdag 15 juli heb ik nog een laatste stop gemaakt om te overnachten in Beekbergen op de Veluwe. En wie stond daar plots voor mijn neus? Luuk! Leuk!
En toen was het ineens zaterdag 16 juli en kwam ik ruim 12 weken en ruim 11.000 km verder weer thuis van mijn (droom)reis naar de Noordkaap bij mijn geliefden. Spandoeken, ballonnen en knuffels waren er in overvloed. Het regende pijpenstelen maar de ‘warmte’ van de aankomst maakte dat helemaal goed. Het voelde weer heel fijn om thuis te zijn!
En ja, wát is het snel gegaan.
De Noordkaap was het doel. Maar ik heb vooral genoten van het middel om dit doel te bereiken: de reis door Noorwegen. Maar dat was jullie al opgevallen op de weblog.
Het maken van de wekelijkse weblog tijdens deze reis vond ik heel aangenaam. Het was mijn manier om mijn belevenissen met jullie te delen en dat is prima gelukt. Vooral door de vele leuke en lieve reacties van jullie allemaal. Bekenden én onbekenden! Ik kan niet genoeg onderstrepen hoe belangrijk dat voor me was.
Als je zo’n trip gaat ondernemen, en vooral als je het alléén doet, is de support van het thuisfront (en meelezers) echt héél belangrijk gebleken. Dat had ik van tevoren niet zo ingeschat eigenlijk.
Mocht mijn verhaal in boekvorm uitgegeven gaan worden, zal ik in het naschrift iedereen bij name noemen en de reden waaróm diegene zo belangrijk was (zoals dat klaarblijkelijk hoort, hoewel waarschijnlijk niemand zoiets nog leest?).
En wat nu te denken van de honderden foto’s die ik gemaakt heb. Mijn vrees was al een poosje hoe ik dáár een handzaam fotoboek van kon gaan maken. Welnu, Laurens, Kitty, Liselotte en Martijn hebben daar iets op gevonden en gaan het als kadootje helemaal voor me regelen. Geweldig!!! (Het wordt dus geen dia-avond bij de Olijke Tapper, maar we verzinnen wel iets anders leuks, toch?)
Dit is dus echt mijn laatste weblog van deze reis (Kleenex!). Reageer gerust nog, want ik sluit mijn pagina bij waarbenjij.nu, niet af.
Want natuurlijk ga ik wéér op reis, over een tijdje. Het zoeken naar uitdagingen en verleggen van mijn grenzen is me heel goed bevallen. Het is naar mijn stellige overtuiging goed voor ieder mens om eens uit je ‘comfortzone’ te stappen. En om er daarna weer heerlijk in te stappen..
Bedankt allemaal voor het meelezen, reageren en de ondersteuning.
I love you werkelijk all!
Trinet
Ik had mezelf vooraf beloofd om op de terugreis in Zweden een aantal dagen zon, zee en strand tot me te nemen. Als een soort beloning voor mijn vele gereden kilometers, de vele imponerende indrukken en ervaringen én om over te kunnen schakelen van deze bijzondere reis naar het gewone dagelijkse leven daarna.
Maar in Zweden was het geen strandweer.
Denemarken heeft die belofte echter ruimschoots verzilverd.
Toen ik in Denemarken aankwam was het daar práchtig weer. Ik stond op een camping pal aan het strand en ik heb me daar twee dagen geweldig vermaakt met wentelen en keren in écht zand. Met uitzicht op Zweden, grote cruiseschepen, zeilbootjes en vakantiegangers aan het strand. Mensen kijken is óók genieten.
Met weer een normaal zomers Trinetkleurtje ben ik richting het eiland Lolland in het zuiden van Denemarken gereden. Want ik had al wentelend besloten om Denemarken niet meer van Oost naar West door te steken, zoals mijn oorspronkelijke plan was. Ik wilde nu vanaf Rødby met de veerboot (ja, ik hou vol!) naar Puttgarden in Duitsland oversteken. Dat scheelde 200 km en een dure tolbrug.
Maar onderweg naar Rødby ben ik in nog in Faro gestopt. Het was veels te mooi weer om in De Oude Dame te zitten.
Er was in Faro een giga-grote gratis camperplaats. En er was daar maar één écht mooi plekje. Boven op een rots. Met direkt zicht op de Størstrommen (water). Maar daar stond natuurlijk al een camper. Het zal niemand verbazen dat het een Duitser was? Nou ja, ik was even héél jaloers en verdrietig, maar heb me er bij neer moeten leggen.
De volgende morgen echter, ik was amper wakker, zag ik die Duitser vertrekken. Ik als een idioot in mijn nachthempie De Oude dame in haar achteruit gedwongen en haar met een enorme zwenk die plaats opgedraaid. Er stond niks zeevast binnen, dus daarna kon ik de versgezette koffie opdweilen en de gebroken rollen koekjes weer aan elkaar plakken Maar ik stond er! Hiha!
En ja, met zo’n geweldige camperplek blijf je natuurlijk nog maar een extra dagje, heerlijk in het zonnetje, genieten.
Maar wat gebeurt.
Er kwamen in de loop van de ochtend twee oude auto’s aan met een nog oudere caravan bij zich. Die gingen op het grasveld vlak achter me staan. Er stapten vier jongens uit van het type Skinhead. Met tentstokken en afzetlint zetten ze vervolgens een heel stuk grasveld af. En ze plaatsten borden met (Deense) teksten rond hun terrein én borden met een grote P. Ik hád het niet meer. Ik dacht: ow jee, heb ik het motortreffen gemist en in de plaats daarvoor mag ik nu een (illegale) houseparty meemaken?
Ik wilde echt niet weg van dat met beleid veroverde mooie plekje, dus ben ik maar eens op onderzoek gegaan. Wat bleek. Het waren kunstenaars en ze hadden een soort tentoonstelling van allerlei bijzondere ‘archeologische’ vondsten van de kust voor Denemarken en verwachtten klaarblijkelijk veel belangstelling. Owwww.
Een van de jongens maakte een praatje met me en ze bleken verschrikkelijk aardig te zijn. Ik heb het die dag gewoon heel gezellig met ze gehad (er kwamen namelijk geen bezoekers..). We hebben samen naar een schitterende zonsondergang zitten kijken in de Størstrommen. De zon die ik trouwens voor het eerst weer in de zee zag zakken.
Die ene les kende ik al (mensen niet beoordelen op uiterlijk), maar ik moest die les toch weer even een keertje opfrissen…
De volgende dag heb ik dan toch maar weer de rode schoenen aangetrokken en ben naar Duitsland overgevaren. De overtocht had geen half uur langer moeten duren, want dan was ik weer mijn ontbijtje kwijt geweest... Voorlopig dus geen rondje met een pontje voor Trinet!
En ja, vanaf toen was het alleen maar kilometers maken over de Duitse snelweg. Blik op oneindig, achter een vrachtwagen blijven hangen en tuffen maar. Gelukkig (oeie) werd het weer ook minder mooi, dus was het allemaal niet zo héél erg.
Onderweg in Duitsland heb ik een paar schitterende camperplaatsen aangedaan om te overnachten. Daar hebben die Duitsers dan weer wel punten mee verdiend hoor. Het kost amper 5 euri en dan komen ze ’s morgens ook nog warme broodjes brengen en mag je gratis douchen in het zwembad.
Vrijdag 15 juli heb ik nog een laatste stop gemaakt om te overnachten in Beekbergen op de Veluwe. En wie stond daar plots voor mijn neus? Luuk! Leuk!
En toen was het ineens zaterdag 16 juli en kwam ik ruim 12 weken en ruim 11.000 km verder weer thuis van mijn (droom)reis naar de Noordkaap bij mijn geliefden. Spandoeken, ballonnen en knuffels waren er in overvloed. Het regende pijpenstelen maar de ‘warmte’ van de aankomst maakte dat helemaal goed. Het voelde weer heel fijn om thuis te zijn!
En ja, wát is het snel gegaan.
De Noordkaap was het doel. Maar ik heb vooral genoten van het middel om dit doel te bereiken: de reis door Noorwegen. Maar dat was jullie al opgevallen op de weblog.
Het maken van de wekelijkse weblog tijdens deze reis vond ik heel aangenaam. Het was mijn manier om mijn belevenissen met jullie te delen en dat is prima gelukt. Vooral door de vele leuke en lieve reacties van jullie allemaal. Bekenden én onbekenden! Ik kan niet genoeg onderstrepen hoe belangrijk dat voor me was.
Als je zo’n trip gaat ondernemen, en vooral als je het alléén doet, is de support van het thuisfront (en meelezers) echt héél belangrijk gebleken. Dat had ik van tevoren niet zo ingeschat eigenlijk.
Mocht mijn verhaal in boekvorm uitgegeven gaan worden, zal ik in het naschrift iedereen bij name noemen en de reden waaróm diegene zo belangrijk was (zoals dat klaarblijkelijk hoort, hoewel waarschijnlijk niemand zoiets nog leest?).
En wat nu te denken van de honderden foto’s die ik gemaakt heb. Mijn vrees was al een poosje hoe ik dáár een handzaam fotoboek van kon gaan maken. Welnu, Laurens, Kitty, Liselotte en Martijn hebben daar iets op gevonden en gaan het als kadootje helemaal voor me regelen. Geweldig!!! (Het wordt dus geen dia-avond bij de Olijke Tapper, maar we verzinnen wel iets anders leuks, toch?)
Dit is dus echt mijn laatste weblog van deze reis (Kleenex!). Reageer gerust nog, want ik sluit mijn pagina bij waarbenjij.nu, niet af.
Want natuurlijk ga ik wéér op reis, over een tijdje. Het zoeken naar uitdagingen en verleggen van mijn grenzen is me heel goed bevallen. Het is naar mijn stellige overtuiging goed voor ieder mens om eens uit je ‘comfortzone’ te stappen. En om er daarna weer heerlijk in te stappen..
Bedankt allemaal voor het meelezen, reageren en de ondersteuning.
I love you werkelijk all!
Trinet
-
17 Juli 2011 - 10:58
Petra:
Beste Trinet,
Dan toch nog het laatste verslag van je.
Fijn om te lezen dat je heelhuids thuis bent gekomen. Je kunt trots zijn op jezelf, zo'n grote reis helemaal alleen.
Genoten heb ik van je reisverslagen. Voor ons is het nu aftellen, nog 6 daagjes en dan mogen wij weer naar dat prachtige land.
Bedankt voor je verslagen, ze hebben voor mii bijgedagen aan heel veel voorpret.
Groetjes en wie weet tot horens,
Petra
-
17 Juli 2011 - 10:59
Wim En Bep (dok) :
Het is alsof een leuk tv programma stopt.....een gezellig weekblad niet meer bestaat. Wij zullen het ontzettend missen, jouw leuke verhalen en de foto's. Snik .....
Pleister op de wond voor ons is dat wij nu door dat geweldige land camperen, en nog drie weken voor de boeg hebben.
Fijn, dat je zo genoten hebt.
Veel groeten en zelfs WIJ kijken uit naar je volgende reis.
Oeps weer de eerste !!! -
17 Juli 2011 - 11:01
Francien:
Kleenex klaargelegd voor dit laatste bericht. Maar je blijft in de lucht, of in de oude dame, dus het leed is voor mij verzacht. Dat boek? Och ons leven laat zich makkelijk lezen, als je er wat mee doet. Dat heb jij gedaan. Ik hoop je nog vaak tegen te komen op Waarbenjij.nu Een heerlijk medium om elkaar met blijde, mooie, leuke ervaringen op de hoogte te houden. Dank voor het leesplezier en het delen van je geweldige ervaringen. Kruip in jezelf om alles te overpeinzen, dat kost je niets maar geeft je veel. -
17 Juli 2011 - 11:17
Nicht Wil:
Ook van mij welkom thuis nichtje. Je ziet er echt blakend uit. Oh wat baal ik nog steeds dat ik niet bij het ontvangstcomité kon zijn gisteren. Maar ja, ik was elders écht even nodig. Binnenkort tuf ik jouw kant op voor een dagje bijbeppen.
En ja.... die verslagen, wat hèb ik er van genoten en - hoewel ook heerlijk dat je weer op aanraakafstand bent - wat jammer dat dit (voorlopig) de laatste was. En wát voor eentje, heerlijk!
Ik ben heel erg blij voor je dat je deze gekoesterde droom helemaal hebt kunnen verwezenlijken. Dat is ons mensenkinderen immers niet altijd gegeven toch?
Heel veel dank dat je je belevenissen op de jou eigen manier met ons hebt willen delen, ik ervaar dat als heel bijzonder.
Kus voor jou én De Oude Dame en tot heel snel!
Wil -
17 Juli 2011 - 11:17
Yvonne:
Als volslagen vreemde heb ik als een soort voyeur je reis meegemaakt. Dank je wel voor je aanstekelijke reisverhalen. Welkom thuis in ons wisselvallig thuisland, die mensen die je dierbaar zijn, zijn vast heel blij om je weer heelhuids terug te hebben.
Van mij: CHAPPEAU! -
17 Juli 2011 - 12:27
Ineke:
Kleenex ook voor ons, want het betekent klaar met de verslagen en het contact. Ik heb nog nooit zoveel contact met je gehad sinds ik in Zwitserland woon. Grappig!!
Ik vind het ook een groot compliment waard, dat je het allemaal zonder kleerscheuren hebt mogen en kunnen beleven. Het is je gegund!!
Geweldig.
We houden contact en hopelijk tot gauw ziens, misschien kan de oude dame ook naar Sattel rijden??
Liefs Ineke -
17 Juli 2011 - 13:09
Luuk:
Je reis is inderdaad voorbij en ik ben blij dat je weer thuis bent, maar ik ga ook je vehalen missen en je avonturen.
Van je foto's heb ik ook enorm genoten en wil je bedanken voor de manier waarop je ons achterblijvers toch dichtbij je hebt weten te brengen dat is een hele kunst. Ik kijk uit naar de rest van de foto's en je verhalen die steeds weer zullen opborrelen de komende tijd.
Liefs Luuk -
17 Juli 2011 - 13:31
Liselotte En Martijn:
Welkom Thuus (schoon)Moeders,
Zoals iedereen, hebben ook wij genoten van je verhalen.... maar iwe zijn ook wel weer heel erg blij dat je weer thuis bent! Fijn om je gisteren weer's live te spreken en ik hoop dat je snel (met de Oude Dame?) deze kant op komt. . .
Aansluitend op je afsluitende verhaal:
Ik ben heeeel erg blij dat je deze droomreis gemaakt hebt; dat het kon en dat je het ook echt gedaan hebt! Bij veel mensen blijft het bij droom-reis.
Ik vind je erg dapper en stoer. Ik heb genoten van je foto's en verhalen, voor mij was duidelijk dat je genoot van ieder moment! Top!
Welkom thuis en ik hoop dat je binnenkort meer mooie reizen gaat maken! En dat ik ook nog een keer mee mag... ha ha!
Liefs
Martijn en Lies -
17 Juli 2011 - 15:06
Anne Marije:
Hei trinet!
Nogmaals mijn respect voor de reis die je in je eentje gemaakt hebt. Ook ik ga je verhalen missen. Wie weet over een tijdje een nieuw seizoen van deze populaire serie? ;)
Noorwegen heb je nu wel even gezien, maarje weet het mocht je ooit nog eens deze kant oprijden.... koffie staat altijd klaar, met of zonder noorse wafeltjes.
groetjes Anne en Fredje
ps als je het leuk vindt kun je eens meelezen op www.fredoganne.blogspot.com
-
17 Juli 2011 - 15:11
Marianne :
Lieve Trinet,
Wat ben jij een stoer wijf en wat kan jij schrijven zeg. Ik zou er echt iets mee doen. Heb niet alles gelezen van je maar ben het nog wel van plan. En wat lekker om weer thuis te komen, dan!
Fijn thuiszijn!!! en groeten uit Rotterdam.
Marianne ( vriendin van nicht Willy)
-
17 Juli 2011 - 18:37
Ad:
Hoi Trinet,
Je hebt de plezierige, inspannende, ontspannende en grensverleggende klus prima geklaard. Petje af !!!! Zullen we onze volgende eetafspraak met Janny en Marian maar dubbel boeken om alle nog niet vetelde verhalen te horen ?
-
17 Juli 2011 - 20:38
Chris En Desiree :
Beste Trinet,
Goh wat jammer dat je thuis bent ;-). Nee, grapje, jij zal ook wel weer blij zijn dat je het helemaal hebt gehaald. Maar voor ons.... we zullen je smakelijke verhalen en mooie foto's missen! Het was iedere week een genot om je belevenissen te lezen. Dit zullen we voorlopig moeten missen.
We zijn benieuwd naar je volgende bestemming!
Nu is er een tijd van nagenieten, wat ook heel erg leuk is.
Bedankt voor het mogen "meemaken" van je reis en veel groetjes uit Dirksland.
Chris en Désirée
-
18 Juli 2011 - 11:06
Jeannette Katgert:
Zie nu pas je verslag. Ja dat heb je als je voor een babie moet zorgen. Nergens meer tijd voor. Jammer dat dit het laatste verslag is maar wat is het heerlijk om je weer in levende lijve te zien en te horen. Ik ben stik nieuwsgierig naar het foto boek dat er aan gaat komen. Kunnen we met elkaar weer genieten van jouw super stoere reis. Nogmaals welkom thuis!!!
Liefs Jeannette -
18 Juli 2011 - 16:24
Anneke:
Dag Trinet, van harte welkom in je Zeeuwse land. 't Ja, dat wat eerst nog ver weg lijkt, daar komt toch een eind aan en zolang de Oude Dame blijft rijden, brengt die je vanzelf weer veilig thuis. Gelukkig zonder kleerscheuren en een hele ervaring rijker. Ik heb genoten van je verhalen en je foto's en ben benieuwd naar je volgende reis. Wie weet mag je vriendje, als 't ie braaf is, dan misschien wel mee.
Hartelijke groet, Willy en Anneke. -
20 Juli 2011 - 13:04
Jack En Laila:
Een beetje laat deze reactie, maar goed. En wat jammer dat wij er niet waren toen je thuis kwam, wij hadden er heel graag bij willen zijn! Door onze eigen vakantie hebben wij maar liefst van 3 verslagen achter elkaar kunnen genieten! Dat is ook wel eens leuk, moet ik zeggen, voor ons mag dat boek echt wel komen!!! Tijdens onze vakantie hebben wij er vaak over gehad, waar zal ze nu zitten, en wat heeft ze inmiddels weer mee gemaakt?.. Uiteindelijk hebben wij niet meer kunnen wachten en hebben je toch maar een sms gestuurd ha ha ha..
Bedankt dat wij op deze manier mochten meegeneieten van je fantastische reis, dat was echt een genoegen!
Wij zullen je verhalen erg missen en kijken nu naar uit om je (hopelijk)komend weekend weer in Westenschouwen te zien!
Tot dan! -
22 Juli 2011 - 05:22
Toos Van Schaik:
Ha Trinet,
Welkom in ons regenachtige landje. Ik heb genoten van je reisverslagen. Jammer dat dat voorbij is maar ik las dat je al weer aan een volgende reis denkt. Hartstikke leuk hoor. Fijn dat het met de foto's geregeld wordt. Dat wordt nog een keer genieten.
Groetjes, Toos -
24 Augustus 2011 - 10:34
Hans Tuinhof:
Trinet,
Een beetje laat, maar niet minder gemeend. Leuk verslag van de laatste loodjes. Fijn om thuis te zijn, maar toch al denken aan nieuwe uitdagingen?. Moet de oude dame in rivisie of kan je er zo weer mee weg?
Ik heb je ooit gezegd dat Chris en ik je nog een keer opzoeken als onder deel van het rondje Oosterschelde. De vraag is of dat dit najaar nog lukt. Het weer zit niet echt mee en het aantal beschikbare vrijdagen beperkt.
We zien wel.
Gr,
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
