De Noordkaap: 71° 10’ 21” Noord
Door: Trinet
Blijf op de hoogte en volg Trinet
21 Juni 2011 | Noorwegen, Honningsvåg
Hier ben ik dan.
Aan de Noordkaap.
Het einde van Europa.
Of het begin van de wereld?
Hier eindigt ook mijn nieuwsgierigheid en kan ik tevreden beginnen aan de weg terug naar huis…
Hier op De Noordkaap staat de zon ijdel en trots aan de einder. En hij weigert hooghartig onder te gaan. Hij blijft staan in al zijn oppermachtigheid. De toeschouwer wordt in de war gebracht. En de nietigheid van de mensheid wordt er door benadrukt. Wij mensen denken dat we alles kunnen maken en breken, maar we hebben geen invloed op dit wonder der natuur.
De middernachtzon al eerder in zijn volle glorie gezien, maar hier op déze plek samen met honderden medetoeschouwers van heinde en verre, is het héél bijzonder. Wij allen tezamen houden onze adem in.
’s Nachts over de Noordelijke IJszee uitkijken met zonnebril op: een moment om nooit te vergeten. Dit ongerepte gebied zal mij immer blijven bekoren.
6100 kilometer gereden in 59 dagen.
Het voelt heel wonderlijk dat ik nu (al) op de Noordkaap ben. Het voelt als het einde van mijn nieuwsgierige tocht door dit land. De middernachtzon heeft zich voor mij drie nachten laten bezichtigen (een unicum). En Noorwegen is zó mooi, die heeft de zon eigenlijk helemaal niet nodig. De natuur heeft genoeg aan zijn angstwekkende eenzaamheid en volmaakte stilte. Fjorden, bergen, sneeuw, watervallen: ik krijg er geen genoeg van.
Maar ik heb mijn doel bereikt en de apotheose was geweldig!
Maar wat ging er aan vooraf..
Op de camping in Hammerfest kwamen er verschillende campers terug van de Noordkaap. Ze vertelden met alle genoegen hun ervaringen aan mij; de nog onwetende alleengaande Noordkaapgangster.
De een had niets gezien omdat het zo mistig was. Ze konden amper hun camper terugvinden op de parkeerplaats. En kóud!
Bij een ander had op de weg er naar toe een bus finaal zijn zijspiegel er af gereden.
De derde hadden diverse noodstops moeten maken voor onverwachts overstekende rendieren.
De vierde vond een van de tunnels onderweg zó eng, dat hij er door gekrópen was.
De vijfde had het laatste stuk weg naar de Noordkaap een moeilijke steile weg gevonden.
En de zesde klaagde steen en been over de dure Noordkaaptunnel (1000 NOK = 125 euri). Daar mocht-ie dan wel voor heen-én-terug…
Maar allemaal hadden ze het uiteindelijk wel heel bijzonder gevonden op deze plek te zijn geweest..
Achter de brede rug van De Oude Dame, uit de wind en in het zonnetje, heb ik me daarom de hele middag psychisch voorbereid op deze afschrikwekkende Tocht der Tochten naar mijn hoofddoel.
Rond 17.00 uur heb ik de stoute schoenen aangetrokken (ja, weer die rode) en ben op weg gegaan.
Het was een geweldige route! Mooie wegen en bijna geen verkeer. Eén bus tegengekomen en niks aan het handje. Wel een paar overstekende rendieren gehad, maar die zag je van een kilometer aankomen. Eén tunnel was wat minder van kwaliteit, maar ik heb wel ergere gehad.
Het laatste deel was inderdaad behoorlijk steil, maar met 30 km per uur omhoog sjokken is niet erg. En er zat niemand achter me, dus dan gaat dat helemaal fluitend.
De Noordkaaptunnel was voor mij (camper korter dan 6 meter) maar 300 NOK (37,50) en daar mocht ik ook voor heen-én-terug…
Toen ik om 21.00 uur aankwam op de Noordkaap was het stralend open weer (wel koud)!
En drúk! Wel 300 campers, 50 bussen en 25 motorrijders. En fietsers, en wandelaars, en ook een stel met een tractor.
Dus waarschijnlijk heb ik, onwetend, precies op het juiste moment mijn Tocht der Tochten ondernomen.
Ik heb mijn ogen uitgekeken op de Noordkaap en als een spons alles opgezogen. Wát een volk! Inderdaad héél veel nationaliteiten. Oók Japanners. En iedereen komt met ogen vol verwachting aan. Velen kijken voldaan: ik heb het gehaald. Anderen zijn in extase: ik bén er.
Je ziet groepen afgepeigerde wielrenners (uit Italië vooral) die met fiets en al onder de wereldbol op de foto gaan. Ze strálen! Alleengaande fietsers eveneens. Ze strálen! Je ziet mensen met spandoeken met onleesbare teksten er op. Ze strálen! Motorrijders onder de wereldbol, mét helm op, ze strálen! Het is, vooral bij de wereldbol, gewoon een stralend gekkenhuis.
Maar ik heb iedereen weggemept en anderszins onheus bejegend en heb dus foto’s waarop ik alléén sta bij de wereldbol. Het is wel goed met ze. Ook ik ben in strálende extase.
En ja, natuurlijk komt ’s nachts iedereen tezamen bij de wereldbol om ademloos naar die grote glinsterende zon te kijken die onwerkelijk hoog aan de hemel blijft staan.
Het is een plek op deze wereld die iedereen iets doet.
Als camper mag je 48 uur blijven staan en daar heb ik zéér grif gebruik van gemaakt: ik ben er zelfs (met toestemming van een alleraardigste parkeerwachter) een nacht langer blijven staan. Het is alleen al leuk om overdag te kijken naar die kermis van komende en gaande campers, motorrijders, bussen, fietsers en wandelaars. Sommige van die laatste worden luidruchtig onthaald door vrienden/familie. Geen idee waar ze vandaan waren komen lopen, maar aan de reacties te zien: van ver!
Toen het even niet zo druk was in de Noordkaaphal en er zeemist overdreef ben ik driemaal de Panoramafilm gaan bekijken (zó mooi, maar niet achter elkaar hoor), heb wat souvenirs ingeslagen, kaarten verstuurd aan de ‘naaste naasten’ en overal rondgekeken. En Liselotte, het ruikt naar wilde limoenen en passievrucht. Lekker dus.
Wat is het een bijzondere plek.
Ik wilde deze plek gewoon ook nog niet verlaten. Dit is waar ik een half jaar naar toe heb geleefd. En natúúrlijk was het middel om hier te komen, de zig-zagreis door Noorwegen, het belangrijkste maar tóch voelt het als een ‘einde’. En dat voelt niet zo fijn.
Dus ik moet de knop (welke en waar zit die?) omzetten en gaan genieten van de reis terug. Een reis die over andere wegen en door andere landen zal gaan als de heenreis. Een reis die ik niet tot in de puntjes heb voorbereid. En waar het zonlicht onderweg langzaamaan minder zal gaan schijnen. Dus alles wordt gewoon weer nieuw, spannend en een uitdaging (ow, ik geloof dat ik de knop gevonden heb!).
Als ik weer een beetje bijgekomen ben van deze ongelooflijke en bijzondere ervaring op de Noordkaap, waar ik nog lang van na zal genieten, gaan jullie me weer horen.
Ook ik ben nu benieuwd naar het vervolgverhaal…..
Aan de Noordkaap.
Het einde van Europa.
Of het begin van de wereld?
Hier eindigt ook mijn nieuwsgierigheid en kan ik tevreden beginnen aan de weg terug naar huis…
Hier op De Noordkaap staat de zon ijdel en trots aan de einder. En hij weigert hooghartig onder te gaan. Hij blijft staan in al zijn oppermachtigheid. De toeschouwer wordt in de war gebracht. En de nietigheid van de mensheid wordt er door benadrukt. Wij mensen denken dat we alles kunnen maken en breken, maar we hebben geen invloed op dit wonder der natuur.
De middernachtzon al eerder in zijn volle glorie gezien, maar hier op déze plek samen met honderden medetoeschouwers van heinde en verre, is het héél bijzonder. Wij allen tezamen houden onze adem in.
’s Nachts over de Noordelijke IJszee uitkijken met zonnebril op: een moment om nooit te vergeten. Dit ongerepte gebied zal mij immer blijven bekoren.
6100 kilometer gereden in 59 dagen.
Het voelt heel wonderlijk dat ik nu (al) op de Noordkaap ben. Het voelt als het einde van mijn nieuwsgierige tocht door dit land. De middernachtzon heeft zich voor mij drie nachten laten bezichtigen (een unicum). En Noorwegen is zó mooi, die heeft de zon eigenlijk helemaal niet nodig. De natuur heeft genoeg aan zijn angstwekkende eenzaamheid en volmaakte stilte. Fjorden, bergen, sneeuw, watervallen: ik krijg er geen genoeg van.
Maar ik heb mijn doel bereikt en de apotheose was geweldig!
Maar wat ging er aan vooraf..
Op de camping in Hammerfest kwamen er verschillende campers terug van de Noordkaap. Ze vertelden met alle genoegen hun ervaringen aan mij; de nog onwetende alleengaande Noordkaapgangster.
De een had niets gezien omdat het zo mistig was. Ze konden amper hun camper terugvinden op de parkeerplaats. En kóud!
Bij een ander had op de weg er naar toe een bus finaal zijn zijspiegel er af gereden.
De derde hadden diverse noodstops moeten maken voor onverwachts overstekende rendieren.
De vierde vond een van de tunnels onderweg zó eng, dat hij er door gekrópen was.
De vijfde had het laatste stuk weg naar de Noordkaap een moeilijke steile weg gevonden.
En de zesde klaagde steen en been over de dure Noordkaaptunnel (1000 NOK = 125 euri). Daar mocht-ie dan wel voor heen-én-terug…
Maar allemaal hadden ze het uiteindelijk wel heel bijzonder gevonden op deze plek te zijn geweest..
Achter de brede rug van De Oude Dame, uit de wind en in het zonnetje, heb ik me daarom de hele middag psychisch voorbereid op deze afschrikwekkende Tocht der Tochten naar mijn hoofddoel.
Rond 17.00 uur heb ik de stoute schoenen aangetrokken (ja, weer die rode) en ben op weg gegaan.
Het was een geweldige route! Mooie wegen en bijna geen verkeer. Eén bus tegengekomen en niks aan het handje. Wel een paar overstekende rendieren gehad, maar die zag je van een kilometer aankomen. Eén tunnel was wat minder van kwaliteit, maar ik heb wel ergere gehad.
Het laatste deel was inderdaad behoorlijk steil, maar met 30 km per uur omhoog sjokken is niet erg. En er zat niemand achter me, dus dan gaat dat helemaal fluitend.
De Noordkaaptunnel was voor mij (camper korter dan 6 meter) maar 300 NOK (37,50) en daar mocht ik ook voor heen-én-terug…
Toen ik om 21.00 uur aankwam op de Noordkaap was het stralend open weer (wel koud)!
En drúk! Wel 300 campers, 50 bussen en 25 motorrijders. En fietsers, en wandelaars, en ook een stel met een tractor.
Dus waarschijnlijk heb ik, onwetend, precies op het juiste moment mijn Tocht der Tochten ondernomen.
Ik heb mijn ogen uitgekeken op de Noordkaap en als een spons alles opgezogen. Wát een volk! Inderdaad héél veel nationaliteiten. Oók Japanners. En iedereen komt met ogen vol verwachting aan. Velen kijken voldaan: ik heb het gehaald. Anderen zijn in extase: ik bén er.
Je ziet groepen afgepeigerde wielrenners (uit Italië vooral) die met fiets en al onder de wereldbol op de foto gaan. Ze strálen! Alleengaande fietsers eveneens. Ze strálen! Je ziet mensen met spandoeken met onleesbare teksten er op. Ze strálen! Motorrijders onder de wereldbol, mét helm op, ze strálen! Het is, vooral bij de wereldbol, gewoon een stralend gekkenhuis.
Maar ik heb iedereen weggemept en anderszins onheus bejegend en heb dus foto’s waarop ik alléén sta bij de wereldbol. Het is wel goed met ze. Ook ik ben in strálende extase.
En ja, natuurlijk komt ’s nachts iedereen tezamen bij de wereldbol om ademloos naar die grote glinsterende zon te kijken die onwerkelijk hoog aan de hemel blijft staan.
Het is een plek op deze wereld die iedereen iets doet.
Als camper mag je 48 uur blijven staan en daar heb ik zéér grif gebruik van gemaakt: ik ben er zelfs (met toestemming van een alleraardigste parkeerwachter) een nacht langer blijven staan. Het is alleen al leuk om overdag te kijken naar die kermis van komende en gaande campers, motorrijders, bussen, fietsers en wandelaars. Sommige van die laatste worden luidruchtig onthaald door vrienden/familie. Geen idee waar ze vandaan waren komen lopen, maar aan de reacties te zien: van ver!
Toen het even niet zo druk was in de Noordkaaphal en er zeemist overdreef ben ik driemaal de Panoramafilm gaan bekijken (zó mooi, maar niet achter elkaar hoor), heb wat souvenirs ingeslagen, kaarten verstuurd aan de ‘naaste naasten’ en overal rondgekeken. En Liselotte, het ruikt naar wilde limoenen en passievrucht. Lekker dus.
Wat is het een bijzondere plek.
Ik wilde deze plek gewoon ook nog niet verlaten. Dit is waar ik een half jaar naar toe heb geleefd. En natúúrlijk was het middel om hier te komen, de zig-zagreis door Noorwegen, het belangrijkste maar tóch voelt het als een ‘einde’. En dat voelt niet zo fijn.
Dus ik moet de knop (welke en waar zit die?) omzetten en gaan genieten van de reis terug. Een reis die over andere wegen en door andere landen zal gaan als de heenreis. Een reis die ik niet tot in de puntjes heb voorbereid. En waar het zonlicht onderweg langzaamaan minder zal gaan schijnen. Dus alles wordt gewoon weer nieuw, spannend en een uitdaging (ow, ik geloof dat ik de knop gevonden heb!).
Als ik weer een beetje bijgekomen ben van deze ongelooflijke en bijzondere ervaring op de Noordkaap, waar ik nog lang van na zal genieten, gaan jullie me weer horen.
Ook ik ben nu benieuwd naar het vervolgverhaal…..
-
21 Juni 2011 - 12:54
Wim En Bep Den Otter:
Oeps ben ik de eerste ;-)
Yes je bent er !!!! Stoer mens.
Die foto van de zon op de Noordkaap jat ik want wij hadden sluierbewolking.
Tot volgend verslag
Groet
Dok (ook onder de zes meter hahahaha) -
21 Juni 2011 - 13:07
Luuk:
Het hoofddoel is bereikt met een mooie ontlading, het moet een bijzondere sfeer geweest zijn op zo'n plek met alleen maar winnaars.
Maar je terugreis zal ook nog genoeg uitdagingen opleveren en bijzondere momenten. Ik wacht weer op je nieuwe avonturen.
Luuk -
21 Juni 2011 - 13:54
Chris En Dees:
Hoi,
Geweldige ervaring he? Het geeft een echt overweldigend gevoel daar te staan!! Enne, jij helemaal, daar in je eentje naar toe gereden, stoer, stoer en nog eens stoer!!! Ik ben nieuwsgierig naar je vervolgverhalen.
Nagenietse en tot snel, groet!!! -
21 Juni 2011 - 14:18
Laurens:
Gaaf! Wat een ongelooflijk mooie foto's! Ik wist niet dat jij zo'n dichter was? Mooi hoor! En nu hup, op naar de volgende etappe!
groetjes,
Laurens en Kitty -
21 Juni 2011 - 17:53
Ineke:
Proficiat!! Ik vind het heel gaaf dat je het op je eentje gered hebt en geniet van je beloning!! -
22 Juni 2011 - 06:56
Hanny:
Fantastisch, wat een prestatie!! Je hebt je doel bereikt en hoe!! En je hebt het niet alleen bereikt maar er de hele lange weg naartoe ook nog van genoten. Voor een glossy blondje lang niet slecht!! Geniet nog even verder en dan weer veilig terug, liefs Hanny -
22 Juni 2011 - 12:02
Marjolein:
Kiek toch eens...........
Trinet op pad, en hoe!
Wat leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt!
Ik weet zeker, je wordt net zo'n wereldreiziger als lies! :)
Geniet met volle teugen van de terugreis.
Groetjes,
Marjolein -
22 Juni 2011 - 16:03
Francien:
Hoe houd je dit vast? Zijn daar lessen, medicijnen voor? Och jij bent nu zo ver gekomen dat ook dit je gaat lukken. Houd goede moed voor de terugreis. Het fijne van thuis komen is dat je weer plannen kunt gaan maken. Maar zover is het nog lang niet. Ik lees graag nog een poosje jouw verhalen. -
22 Juni 2011 - 16:39
Petra :
Gefeliciteerd!
Ik kijk uit naar de vervolgverhalen.
En reis terug? Welnee, gewoon nog lekker lang genieten van al het moois dat je nog tegenkomt.
-
23 Juni 2011 - 06:43
Nicht Wil:
Lief mens, Elly en ik zijn helemaal onder de indruk. Hadden je verhalen al via Skype gehoord maar hoe je het weer beschrijft... schitterend! En de foto's zijn weer erg mooi. Jij zo euforisch onder de wereldbol in het mooie Noorse vest.... plaatje numero uno, geschikt voor de omslag van je - nu nog in het brein dobberende - boek over deze geweldige reis.
Geniet van de voortzetting van je reis, ik weet zeker dat er nog veel mooie verslagen zullen volgen.
Dank je wel voor het delen!
Liefs,
Wil en Elly -
23 Juni 2011 - 17:33
Geert:
Mijn jaloezie wordt steeds groter. Wat jij allemaal meemaakt, en dat je alle beslissingen gewoon alleen kan nemen;)
Maar of ik tegen dat eeuwige daglicht kan, dat betwijfel ik.
Ben erg benieuwd hoe je terugreis wordt. Doe lekker rustig aan en geniet van alles wat je tegenkomt!
Veel liefs, Geert -
23 Juni 2011 - 17:53
Jeannette Katgert:
Ik heb je gesproken via Skipe maar toch nog even een reactie op je verhaal.Ik ben het zo met je eens dat je zegt "mensen denken alles te kunnen maken en breken" maar dat we klein en nietig zijn. Maar als ik die foto van jou zie zo staand op de Noordkaap dan vind ik je groots!!!!
Liefs Jeannette -
23 Juni 2011 - 20:50
Jack En Laila:
Gefeliciteerd, Noordkaap gehaald, echt super! Wij zijn echt onder de indruk wat jij allemaal doe!
Ondertussen zitten wij van elk verhaal mee te genieten, je schrijft echt prachtig! Maar wij houden je er aan, van de zomer aan de tafel in Westenschouwen willen wij fotos en verhalen, wij zetten de wijn alvast koud!
tot de volgende verhaal weer, wij zijn benieuwd! -
23 Juni 2011 - 21:37
Liselotte:
Moeders!!!
Wat een geweldig verhaal!!!! Wat een geweldige foto!!!
Steeds als ik je verhalen lees heb ik het gevoel dat ik er bij ben, word er helemaal in mee gezogen..maar nu (ook omdat je belde natuurlijk) voel ik me alsof ik naast je heb gestaan! Heb het zelfs geroken nu!
Ik ken je goed genoeg om te weten hoe gaaf je dit vindt en hoe trots je op jezelf bent! Geweldig! Ik ook hoor! Waanzinnig! Wat een moment moet dat zijn! Ook de ontlading na 59 dagen onderweg en een jaar voorbereiding..snap helemaal dat het nu wel gek voelt om weer op de 'terugweg' te zijn. Maar ja, het is wat we er zelf van maken he! Het kan ook de heenreis naar de rest van je leven zijn! Denk dat daarin ook wel wezenlijk iets veranderd na zo'n ervaring. . .
Moeders, ik was altijd al trots op je, maar je hebt jezelf overtroffen! Je bent een HELD!
Liefs
Lies -
23 Juni 2011 - 21:51
Roberta:
Geweldig het is je gelukt en hoe, wat een bijzondere foto,s heb je weer gemaakt en zo terecht trots met je wereldbol. Denk dat je nu de smaak van het reizen te pakken hebt ben benieuwd wat verder je plannen zijn. Maar eerst nog wel een stukje terug en daar ga je vast ook wel weer wat bijzonders van maken. Liefs Roberta -
25 Juni 2011 - 20:58
Anneke:
Dag Trinet, ga ik in het museum zien of Diny er is, en ja wel ... staat ze achter de kassa de mensen vriendelijk te woord. Tijdens de cappucino kwamen we uit op jou. Ze vertelde trots dat je met hun camper zo'n mooie reis aan het maken bent en dat je die camper, omgedoopt in oude dame, bij negatief kommentaar ook met verve verdedigd. Daar was zij blij mee! Afijn, van haar heb ik je adres doorgekregen. Dus ik ben een avond onder de pannen geweest met al je verhalen te lezen. En ja, iedereen heeft gelijk ... Trinet, wat schrijf jij onderhoudend, 't zijn mooie verhalen. Chapeau! En ik ben het helemaal met je eens, wat is Noorwegen schitterend. Ik ben zelf 2x in Scandinavië geweest, zelfs al in 1972 op de Noordkaap. Maar ik vind Noorwegen het mooiste land van allemaal. Alle superlatieven die je noemt zijn waar, Noorwegen heeft alles. En dan nu terug naar beneden o.a. via Zweden. Als het past in je programma zou ik zeker Stockholm bezoeken, een mooie gezellige studentenstad.
Allez, ik wens je nog een mooie voortzetting van je reis.
Hartelijke groet, ook namens Willy, van mij, Anneke. -
09 Juli 2011 - 06:51
Marleen:
hoi, weer een maand gelezen en bekeken, schitterend, kan me voor stellen, dat je bij het behalen van je doel de knop om moest zetten om de terug weg aan te gaan, maar ook niet mis.
van de week van Ineke gehoord hoe ik terug kon reageren, ja dat is zo met een digabeet, maar gelukt , dus vandaag maar eens eerst alles bekeken, geniet ze verder en tot schrijfs, Marleen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
