Report from MacDodo
Door: Trinet
Blijf op de hoogte en volg Trinet
09 Mei 2013 | Verenigd Koninkrijk, Aviemore
Aan mijn titulatuur (dank, Francien) kun je zien dat ik inmiddels in Schotland ben. Weer zo’n mooi land!
Schotland kriebelde al bij me toen ik in Whitby wegreed.
Maar eerst ben ik tóch nog van West naar Oost door Noord-Engeland gereden. Van Whitby naar het Lake District. Dat wás me een mooie route! De A66 liep vanaf Darlington tot Tebay vlak langs de noordkant van de Yorkshire Dales en je kon dat gebied heel ver overzien. Bergen, heuvels, dalen, schapen, stapelmuurtjes, alles heel groen: het was een adembenemende beleving. Ik deel een heel dikke 10 uit!
De volgende route door het Lake District was ook heel fraai. Bergen en meren en meer hoge begroeiing. De natuur is intussen heel mooi groen.
Het was moeilijk een overnachtingsplek te vinden omdat het Bank Holliday was voor de Engelsen. Dat was oorspronkelijk (in 1800) een wettelijke sluitingsdag voor de banken en inmiddels een officiële feestdag. En dan gaat iedereen op pad, naar het Lake District, dus.
Maar ik heb gelukkig nog een plekje kunnen vinden bij een schapenboer aan een van de meren. Heel leuk, alleen gingen ze daar ’s morgens al om 6.00 uur de lammetjes verzorgen en dat gáf me een hoop commotie.
Dus kon ik bijtijds vertrekken en nu wél richting Schotland.
De route, weer richting het noordwesten, was imponerend van schoonheid.
Engeland is echt een schitterend land hoor!
En toen passeerde ik het bord ‘Schotland’!
In Melrose ben ik gestopt om het dorpje en de abdijruïne te bezoeken. Het was er rustiger dan in Melrose Place 90210.
Omdat alle Engelsen in het Lake District vertoefden, was het heel rustig op de weg. Daarom heb ik onderweg besloten om in één keer door te rijden naar Edinburgh. Ik heb het niet zo op het drukke verkeer rond die grote steden en als je dan alles ook nog links moet doen, kost het zoveel energie.
Dus hoppa, gaan met die banaan.
In mijn camperplaatsenbijbel stond een overnachtingsplek aan de rand van Edinburgh. Mooi! Ik daar op afgereden. Nou ja, de TomTom dan.
Zeker mooi… Een héél eind weg van het centrum en aan de noordkant van de rivier (Firth of Forth). Edinburgh ligt dus aan de zuidkant… Maar ja, toen was ik er al en ik peinsde er niet over om dat eind nog een keer terug te rijden.
Maar één van mijn levenswensen werd er wel ingewilligd: ik sliep eindelijk een keer onder een brug! Een grote rode gietijzeren spoorbrug. Met 6,5 miljoen klinknagels aan elkaar gezet. Is dát wat!
En de volgende dag ben ik dus met de trein naar het centrum van Edinburgh gegaan. Na tien denderende treinen boven mijn hoofd kwam ik vanzelf op dat lumineuze idee.
Edinburgh is een vriendelijke stad met heel veel oude gebouwen, hotspots en grote parken. Ik heb de Hop-on Hop-off bus genomen en op die manier alle hoeken en gaten van Edinburgh gezien. En bewonderd. Zo heeft de hoofdstraat, de Royal Mile, een heleboel kleine steegjes die steil naar beneden lopen. Vroeger woonden daar de armen, vrijwel zonder zonlicht en al helemaal geen hygiëne. Er was veel criminaliteit en smerigheid. Uiteindelijk is daar iedereen overleden aan een pest-epidemie en zijn de steegjes afgesloten. Maar nu zijn ze weer in ere hersteld en worden er allerlei griezeltochten doorheen gehouden. Uiteraard ben ik er een paar ingegaan en het was écht spookachtig en griezelig.
In Edinburgh zag ik de eerste Schotten in een kilt rondlopen: mooi!
En was er daar geen broodje shoarma te koop, maar wel een portie Haggis. Ik leg graag uit wat dat is. Vlees, brood, kruiden, eieren en meel in een schapenmaag gepropt en gekookt. Het ziet er niet uit en ik ga het ook niet uittesten. Jakkiebah! Dat ze zich hier zo’n zorgen maakten om dat paardenvlees in hun gehak snap ik echt niet.
En toen de Highlands van Schotland in. Via de A9 naar het noorden. Tot nu toe zijn de wegen nog niet erg steil en goed berijdbaar en kan ik dus uitgebreid om me heen kijken. Veel hoge bergen zijn er hier met nog sneeuw op de toppen.
In Pitlorchie heb ik een schitterende wandeling gemaakt van ruim 10 km langs Loch Tummel en de pas van Killiecrankie (in mijn hemdje!). Eigenlijk wilde ik in Pitlorchie zomaar een klein rondje doen en dan doorrijden naar Killiecrankie. Maar (natuurlijk!) liep ik verkeerd en kwam dus lopend in Killiecrankie uit. Het voordeel van dat altijd maar verdwalen is dat ik op de meest bijzondere plekken terechtkom, waar ik normaal nóóit gekomen had. Dat is dan weer wel zo. Nu kwam ik langs watervalletjes, een zalmtrap, en een loch: het had wel wat van Noorwegen weg.
Verderop in Aviemore ben ik met de Funicular (een bergtrein zoals die in Kaprun) de Cairn Gorm opgegaan, een van de hoogste bergen van Schotland. Het was die dag helaas bewolkt en een harde wind, dus echt aangenaam was het niet, maar wel mooi. Er werd daar trouwens nog geskied…
Ik geniet nog steeds met volle teugen van de omgeving, van de alleraardigste mensen die ik ontmoet en van alle roundabouts die ik, met twee vingers in mijn neus, linksom oversteek.
Ik voel me hier ook weer veilig. Zowel in de steden als op eenzame camperplaatsen. Dat doet me heel erg goed.
Nu op naar Loch Ness!
Groetjes!
Schotland kriebelde al bij me toen ik in Whitby wegreed.
Maar eerst ben ik tóch nog van West naar Oost door Noord-Engeland gereden. Van Whitby naar het Lake District. Dat wás me een mooie route! De A66 liep vanaf Darlington tot Tebay vlak langs de noordkant van de Yorkshire Dales en je kon dat gebied heel ver overzien. Bergen, heuvels, dalen, schapen, stapelmuurtjes, alles heel groen: het was een adembenemende beleving. Ik deel een heel dikke 10 uit!
De volgende route door het Lake District was ook heel fraai. Bergen en meren en meer hoge begroeiing. De natuur is intussen heel mooi groen.
Het was moeilijk een overnachtingsplek te vinden omdat het Bank Holliday was voor de Engelsen. Dat was oorspronkelijk (in 1800) een wettelijke sluitingsdag voor de banken en inmiddels een officiële feestdag. En dan gaat iedereen op pad, naar het Lake District, dus.
Maar ik heb gelukkig nog een plekje kunnen vinden bij een schapenboer aan een van de meren. Heel leuk, alleen gingen ze daar ’s morgens al om 6.00 uur de lammetjes verzorgen en dat gáf me een hoop commotie.
Dus kon ik bijtijds vertrekken en nu wél richting Schotland.
De route, weer richting het noordwesten, was imponerend van schoonheid.
Engeland is echt een schitterend land hoor!
En toen passeerde ik het bord ‘Schotland’!
In Melrose ben ik gestopt om het dorpje en de abdijruïne te bezoeken. Het was er rustiger dan in Melrose Place 90210.
Omdat alle Engelsen in het Lake District vertoefden, was het heel rustig op de weg. Daarom heb ik onderweg besloten om in één keer door te rijden naar Edinburgh. Ik heb het niet zo op het drukke verkeer rond die grote steden en als je dan alles ook nog links moet doen, kost het zoveel energie.
Dus hoppa, gaan met die banaan.
In mijn camperplaatsenbijbel stond een overnachtingsplek aan de rand van Edinburgh. Mooi! Ik daar op afgereden. Nou ja, de TomTom dan.
Zeker mooi… Een héél eind weg van het centrum en aan de noordkant van de rivier (Firth of Forth). Edinburgh ligt dus aan de zuidkant… Maar ja, toen was ik er al en ik peinsde er niet over om dat eind nog een keer terug te rijden.
Maar één van mijn levenswensen werd er wel ingewilligd: ik sliep eindelijk een keer onder een brug! Een grote rode gietijzeren spoorbrug. Met 6,5 miljoen klinknagels aan elkaar gezet. Is dát wat!
En de volgende dag ben ik dus met de trein naar het centrum van Edinburgh gegaan. Na tien denderende treinen boven mijn hoofd kwam ik vanzelf op dat lumineuze idee.
Edinburgh is een vriendelijke stad met heel veel oude gebouwen, hotspots en grote parken. Ik heb de Hop-on Hop-off bus genomen en op die manier alle hoeken en gaten van Edinburgh gezien. En bewonderd. Zo heeft de hoofdstraat, de Royal Mile, een heleboel kleine steegjes die steil naar beneden lopen. Vroeger woonden daar de armen, vrijwel zonder zonlicht en al helemaal geen hygiëne. Er was veel criminaliteit en smerigheid. Uiteindelijk is daar iedereen overleden aan een pest-epidemie en zijn de steegjes afgesloten. Maar nu zijn ze weer in ere hersteld en worden er allerlei griezeltochten doorheen gehouden. Uiteraard ben ik er een paar ingegaan en het was écht spookachtig en griezelig.
In Edinburgh zag ik de eerste Schotten in een kilt rondlopen: mooi!
En was er daar geen broodje shoarma te koop, maar wel een portie Haggis. Ik leg graag uit wat dat is. Vlees, brood, kruiden, eieren en meel in een schapenmaag gepropt en gekookt. Het ziet er niet uit en ik ga het ook niet uittesten. Jakkiebah! Dat ze zich hier zo’n zorgen maakten om dat paardenvlees in hun gehak snap ik echt niet.
En toen de Highlands van Schotland in. Via de A9 naar het noorden. Tot nu toe zijn de wegen nog niet erg steil en goed berijdbaar en kan ik dus uitgebreid om me heen kijken. Veel hoge bergen zijn er hier met nog sneeuw op de toppen.
In Pitlorchie heb ik een schitterende wandeling gemaakt van ruim 10 km langs Loch Tummel en de pas van Killiecrankie (in mijn hemdje!). Eigenlijk wilde ik in Pitlorchie zomaar een klein rondje doen en dan doorrijden naar Killiecrankie. Maar (natuurlijk!) liep ik verkeerd en kwam dus lopend in Killiecrankie uit. Het voordeel van dat altijd maar verdwalen is dat ik op de meest bijzondere plekken terechtkom, waar ik normaal nóóit gekomen had. Dat is dan weer wel zo. Nu kwam ik langs watervalletjes, een zalmtrap, en een loch: het had wel wat van Noorwegen weg.
Verderop in Aviemore ben ik met de Funicular (een bergtrein zoals die in Kaprun) de Cairn Gorm opgegaan, een van de hoogste bergen van Schotland. Het was die dag helaas bewolkt en een harde wind, dus echt aangenaam was het niet, maar wel mooi. Er werd daar trouwens nog geskied…
Ik geniet nog steeds met volle teugen van de omgeving, van de alleraardigste mensen die ik ontmoet en van alle roundabouts die ik, met twee vingers in mijn neus, linksom oversteek.
Ik voel me hier ook weer veilig. Zowel in de steden als op eenzame camperplaatsen. Dat doet me heel erg goed.
Nu op naar Loch Ness!
Groetjes!
-
09 Mei 2013 - 14:45
Martijn:
Absolutely fabulous... Geniet! -
09 Mei 2013 - 16:26
Luuk:
Ik kan me helemaal voorstellen dat je geniet, je foto's zeggen weer genoeg.
Begin me wel zorgen te maken nu je al als een clochard gaat leven onder de bruggen....
Ga je ook nog even bij het huis Skyfall kijken?
Fijne reis verder. -
09 Mei 2013 - 16:47
Francien:
Wat weer een mooi reisverslag. Dappere Dodo reisde (vaarde) samen met Juffrouw Vulpen. Jij hebt beide genen ingelijfd. En Luuk hoeft zich geen zorgen te maken want de clochards van tegenwoordig genieten. En daar draait ons leven om op onze leeftijd. Ja toch? Houd deze koers maar lekker vast. -
09 Mei 2013 - 19:10
Nicht Wil:
Komt een vrouw bij de dokter.... ontmoet in de wachtkamer een oude bekende, jaren niet gezien. Er ontstaat een uitgebreid gesprek, de wachttijden bij de dokters zijn immers niet mals. Oude bekende vraagt haar na een poosje: "Zeg Vrouw, hoe gaat het toch met die nicht van je, die uit Zeeland? Je weet wel die sjieke met dat mooie huis." Vrouw denkt even na en zegt dan: "Ach, je bedoelt nicht Trinet?" Oude bekende's gezicht verandert in een vraagteken en zij roept: "Hoe????". "Tri-nèt", articuleert Vrouw overdreven. Oude bekende knikt, o ja, ja die. "Nou" , zegt Vrouw, "dat zal ik je vertellen, die slaapt tegenwoordig onder een brug." Oude bekende kijkt geschokt en zegt: "Ach nee toch? Wat triest". Op dat moment wordt Vrouw binnengeroepen door de dokter.....
Zou kúnnen gebeuren dus. ;)
Mens wat een geweldige reis maak je weer. Ik geniet heerlijk mee, prachtig hoe je de natuur en de omgeving beschrijft, ik kijk gewoon met je mee.
Ik heb wel mijn wenkbrauwen opgetrokken bij die malloot met de obscene gebaren achter de Oude Dame. Heb meerdere malen de beschreven gebaren proberen te maken maar ze waren vast English Style, ik had geen herkenning. Ben daar te keurig voor natuurlijk. De toegangsprijs-ervaring vond ik héél errug voor je, hoe durfde hij! Schande! Enfin, toen de grijns rond mijn hoofd was verdwenen weer snel verder gegaan met meegenieten! Kan niet wachten op de volgende reportage!
Veel plezier! -
09 Mei 2013 - 19:20
Liselotte:
Jippie!! Je hebt ook de verdwaleritus te pakken... Leuk toch? Voor je het weer zit je bij een busstation in Oude Tonge!
Als je Harry Potter tegenkomt, doe m de groeten! -
12 Mei 2013 - 14:22
Ineke:
Heerlijk dat Schotland Weet je nog dat Eric en ik van coast to coast gelopen hebben. Wel 20 dagen van de 21 regen, Maar ach dat donderde niet, de mensen ontvingen ons steeds met hele wijde open armen. Goed te lezen dat ze nog steeds zo vriendelijk zijn. Hoe doen ze dat met al die regen, ik heb het hier nu echt gehad en mijn humeur wordt er echt niet beter van. Geniet verder. Groetjes uit zeer nat Zwitserland -
13 Mei 2013 - 13:53
Jeannette Katgertr:
Lief mens wat is het toch mooi daar in Schotland. Het ziet er alleen weer zo leeg en eenzaam uit. Net als in Noorwegen. En als ik je camper dan zo onder de brug zie staan krijg ik kippenvel. Maar ja voor jou is het de gewoonste zaak van de wereld. Hoe is het eigenlijk met het weer. Zie je op de foto in een shirtje lopen. En ik maar denken dat je veel regen hebt. Veel plezier weer! Liefs Jeannette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
