Nieuwe belevenissen én foto’s

De laatste keer dat ik de weblog heb bijgewerkt was op donderdag 5 mei, bij de Mc in Bergen. Pas later realiseerde ik me dat het in Nederland bevrijdingsdag was. En toen bedacht ik me ineens ook, dat de eigenaar en campinggasten van die verlaten camping in Sand natuurlijk gewoon op city-trip waren naar Amsterdam in verband met Koninginnedag! Want daar was ik op 30 april. Ook weer opgelost.
Ik ben dat soort dingen helemaal kwijt; heerlijk…

Op 5 mei ben ik ’s avonds op een camping beland in Grimen, net buiten Bergen. Met een bushalte voor de deur, dus helemaal prima. Dan hoefde ik de volgende dag niet weer met De Oude Dame naar Bergen, want dat was wel een crime daar hoor. Heel de stad lag overhoop door weg- en bouwwerkzaamheden en het was er ook nog eens hartstikke druk. Een shock voor haar en mij na al die rustige tijd in de natuur.
De Oude Dame stond op die camping weer eens aan het water. Mooi!
Na een heerlijk nachtje slapen, deed ik rond 7.00 uur mijn achtergordijntje open om te kijken wat voor weer het was.
IEK, daar stond een oudere man met een fototoestel voor mijn raam! Hier ook al pedo’s, dacht ik in mijn schrik en afgrijzen. Hij schrok net zo hard als mij (gek hé van mijn kop) en was er als de wiedewaai vandoor. Toen ik van de schrik bekomen was, ben ik naar de campingeigenaar gegaan. Hij vertelde dat het vást de plaatselijke ‘buitenlandse nummerbordenfetisjist’ was geweest en dat hij hem al een paar keer van zijn terrein had verwijderd. Ooowwww, oké dan. Gelukkig geen pedo’s hier. Ik heb nog even gekeken of er geen viezigheid op mijn nummerbord zat, maar dat was gelukkig niet zo.

Die vrijdag ben ik dus met de bus en vervolgens de tram naar Bergen gegaan (hoezo uitdagingen aangaan) en heb alle toeristische attracties gedaan. De vismarkt op de torget, de Bryggen en de Floibanen (op de terugweg verdwaald…). Leuk hoor. Het is ook een gezellige stad. Veel kunst en cultuur en heel veel jonge mensen. Het stadse leven deed me toch weer even goed. Toen ik ’s avonds terug was in Grimen ging het trouwens regenen! Haha, Bergen heeft zijn eer toch weer waargemaakt!

Zaterdag met heel mooi weer richting het noorden vertrokken; naar de Sognefjord. De koning onder de fjorden. Deze fjord is heel breed en heel lang. Daardoor komt het landschap wat ‘lieflijker’ over. Eerst het fjord overgestoken met een pontje en langs de noordkant van het fjord gereden. Het was weer een hele mooie rit en ik ben in Vadheim gestopt. Een mooi plekje aan het fjord veroverd om (allenig en gratis) te overnachten. Dat doe ik inmiddels dus heel gemakkelijk: gewoon ergens alleen gaan staan. Ik voel me geen moment onveilig hier (ze hebben hier toch geen pedo’s).

Zondag ben ik bijtijds naar het plaatsje Balestrand gereden, want van daar ging er een toeristenboot door het Fjaerlandfjord. Het was een hele mooie ‘cruise’ en een middagvullend programma. Er waren drie Noren, twee Duitsers, een Spanjaard en een Engelsman (en ik dus) aan boord. Hoezo internationaal? Met zo’n klein groepje praat je ook gemakkelijk met elkaar, dus het was ook een genoeglijke middag. We zijn in Fjaerland nog naar een gletsjercentrum geweest met o.a. een film over de gletsjers en dat vond ik heel indrukwekkend. Het dorpje Fjaerland staat verder bekend om zijn boekenwinkeltjes. Die waren er heel veel, maar ik heb in de gauwigheid maar één Nederlands boek gevonden en dat had ik al gelezen. Jammerrr.

Toen ik trouwens ’s morgens vroeg richting Balestrand reed en net uit een tunnel kwam, stonden er ineens een stuk of zes zwarte schapen (mét bel om hun nek) midden op de weg! Wederom schrok ik me wezenloos! Ik zag er in een flits al eentje op de bijrijdersstoel zitten, maar dan wel binnengekomen via de voorruit. Maar ook zij schrokken van mij (wat is dat toch met die kop van mij) en ze gingen snel aan de kant. Ook weer goed afgelopen. Een mens maakt wat mee hé?

Zondag na de cruise ben ik nog met het veerpontje overgestoken naar Hella en heb in Leikanger (ja, alléén, gratis en pal aan het Sognefjord) overnacht.

Maandag ben ik verder langs de noordkant van het Sognefjord gereden en heb de bloeiende fruitbomen op de hellingen bewondert. Dit landschap geeft echt een heel andere gewaarwording dan die zwarte woeste fjorden waar ik eerder langs ben gereden.
Het was verschrikkelijk mooi weer, dus ik wilde eigenlijk liever ‘buiten’ zijn. Daarom ben ik in Solvorn gestopt (eerst vier kilometer zig-zag de berg af…) om daar het voetveer over de Lustrafjorden naar Urnes te nemen. Want daar staat ook weer een bijzondere staafkerk. Eigenlijk heb ik dus niet zo veel met die staafkerkjes, maar op die manier was ik lekker een paar uur buiten en op het water. Drie foto’s van het wederom erg kleine kerkje genomen en lekker in het zonnetje op de veerboot terug gewacht (ging maar één keer per uur).
De stuurman en de vrouwelijke matroos van het pontje bleken een echtpaar te zijn: allebei het type Hells Angels. Tattoo’s, piercings en 8 oorbellen in.
Ik was de enige passagier (en ze voeren niet eens hard weg toen ze me zagen).
Toen ik vertelde dat ik alleen naar de Noordkaap op weg ben zei zij: ‘Wauw (Noors voor mââh), you’re a though lady’. Dat zij dat zei! Die ‘woeste’ Hell’s Angelina. Ik vond het helemaal geweldig. Maar ja, weet ik veel, misschien zitten ze ’s avonds samen ook maar gewoon op de bank naar ‘wie is de mol’ te kijken…

Na deze (luie) tocht over het water ben ik naar de Nigardsbreen gereden (vlakbij Gaupne). Dat is de grootste gletsjer in Europa. Ik moest eerst 45 minuten over rotsblokken glibberen voor ik bij de ‘gletsjertong’ in de buurt kon komen. Dat was eigenlijk een beetje een beangstigend tochtje. Vooral omdat er verder niemand was.
Maar toen kwam ik bij die ‘tong’. Mââh, wat indrukwekkend. Ontzagwekkend is een beter woord. Ik vond het best een beetje eng en voelde me heel nietig. Dát is pas natuurgeweld zeg. Het emotioneerde me.
Op de glibberende terugweg dacht ik: geef mij nog maar zo’n nietig staafkerkje… In Lom is er nog een en daar hoop ik vandaag of morgen te komen: kom maar door met die staafkerk! Die lust ik rauw.

Gisteravond ben ik geland op een camping met wifi in Luster, aan het Lustrafjord. En deze wifi én mijn laptop werken hier gelukkig eens helemaal prima. Ik heb lekker veel mailtjes gevonden in mijn mailbox en ik heb kunnen skypen: gezellie! En ik vind de reactie’s op mijn weblog erg leuk.
Vooral voor Clazien zal ik bij dit verhaal wat meer foto’s plaatsen. Dan kan ze daar (iedere dag!) naar kijken. Knap hoor, dat Clazien zelf de weblog kan vinden! Ik ben trots op haar.

Tot de volgende keer!