De vuurdoop

De overtocht vrijdag van Hoek van Holland naar Harwich, zés-en-een-half-uur, ging helemaal prima! Rustig zeetje en een rustig maagje. Wat een opluchting.
Pas een paar weken geleden had ik op mijn horloge de tijd een uur vooruit gezet en dat kon ik bij aankomst in Harwich gelijk herstellen. Voor de komende 10 weken dan. Maar dat was wel het minste van mijn zorgen op dat moment....
Ik had bij het plannen van de reis bedacht dat ik na het verlaten van de boot achter een vrachtwagen aan zou kunnen rijden om niet direkt ongelukken te gaan maken met het links-rijden. Ja helaas, ik stond deze keer niet op het vrachtwagendek! Nou ja, dan maar achter die Brit met caravan aan. Ja, weer helaas, de douane wilde weer eens héél graag weten wat ik kwam doen op het eiland. Drank en sigaretten smokkelen. Ow oké, willen we niet weten, rij maar door. Dus reed ik 10 minuten later moederziel alleen de inmiddels donkere jungle van het wegennet van Engeland in. En ook met vier rotondes achter elkaar gelijk het diepe in. Ik vond het dóódeng!
Met het zweet op de rug en doodop ben ik na een uur veilig op de overnachtingsplaats aangekomen. Erg trots op mezelf ben ik als een blok in slaap gevallen. Overmoedig geworden ging ik de volgende dag op pad (heerlijk dat daglicht!). Wat nu weer... Er stonden onderweg borden dat je 50 mocht rijden. Dat deed ik uiteraard netjes, maar ik werd constant (rechts!) gepasseerd. Ongehoorzame Engelsen, dacht ik nog. Het heeft even geduurd, maar na een tijdje kreeg ik toch door dat het geen kilometers maar miles waren. Neehee, geen airmiles. Ik mocht eigenlijk wel 95 rijden! Dûh. En dan zoek je vervolgens een benzinepomp en staat er een bord dat die na 450 yards te bereiken is. Kan je dan nog een cd wisselen of moet je al in de remmen? Gelukkig weet ik dat ook inmiddels.
Nu heb ik het alleen nog maar over de snelweg... In Cambridge mocht ik door de stad rijden, met smalle straatjes. Bij tegenliggers week ik nog net niet uit naar rechts (nou ja, twee keer dan). En als je daarna gaat lopen naar het centrum moet je bij het oversteken óók eerst naar rechts kijken. Zo ben ik gewoon niet opgevoed. Ik ben ook een keer blij dat ik geen fiets bij me heb: niet te doen!! Ik vind het verkeer voorlopig nog een struggle for life hoor.
Maar goed, Cambridge was echt heel leuk en mooi. Het was prachtig weer, dus de hele stad was vol met mensen (en Japanners). Het Engels wat ik om me heen hoorde lag vooral op het Downtown Abbey niveau. Mooi hoor. Ik heb de universiteitsgebouwen bekeken en de 'roeiers-acht' op de rivier de Cam bewonderd. Zondag ben ik naar het Sherwood Forest gereden bij Nottingham. Een grote wandeling gemaakt in het bos van Robin Hood en de grote eik waarin hij zich verborg: de Major Oak. Leuk!!
Op de boerderijcamping (in the middle of nowhere) waar ik vannacht heb geslapen, stonden vanmorgen de ezels nog net niet binnen in de camper. Wat maak ik allemaal toch weer mee. Nog maar amper drie dagen op weg... Ik hou jullie op de hoogte!