Skye is the limit

Loch Ness was mooi. In Noorwegen noemen ze dat namelijk een fjord. 35 km lang en 1,5 km breed. Nessie heb ik niet gespot. Urquhart Castle aan Loch Ness vond ik geen hoogvliegende ruïne.
Het stukje van het Caledonian Canal bij Fort Augustus was bijzonder. In totaal telt dit Canal 29 sluizen die 40 meter hoogteverschil overbruggen. Mooi om te zien!

Maar toen nam ik bij Invergarry de afslag (A87) richting het eiland Skye. Toen waren de ôôôôô’s en âââââ’s niet meer van de lucht.
Wat was dát een prachtige route! Bergen, sneeuwtoppen, lochs, slingerende wegen, vooral stilte en weinig bewoning. Vooral ongerepte natuur en daar hou ik zo van. De zon scheen uitbundig op dit ruige gebied en dat was Schit-te-rend!!
Ik ben om de 5 mijl gestopt om het op me in te laten werken en foto’s te nemen.
Ook Eilean Donan Castle (van de film Highlander) stond onderweg plots in het wild voor me te pronken.
Aan een van de Lochs aan die weg heb ik overnacht en het Noorwegen-gevoel was er weer helemaal. Wakker worden in alle stilte met de bergen weerspiegeld in het rimpelloze water. Te gek.
De A87 krijgt natuurlijk een 10.

En toen de brug over naar het eiland Skye. Wow!!
Ik dacht dat ik het mooiste van Schotland al gezien had. Niet dus.
Ik ben aan de oostkant van Zuid naar Noord gereden, de top gerond, en langs de westkant weer zuidelijk, naar Brove, gereden. Op dat punt ben ik weer westwaarts gereden en over Dunvegan weer naar het Zuiden. (Voor als je het wilt snappen eej.)
Om iedere bocht van de weg (en die waren er veel) was het uitzicht anders. Bergen, lochs, heidevelden, ruwe rotsformaties, vergezichten over de Atlantische Oceaan.
En ja hoor: schapen en koeien los op de weg.Voor de rest was er bijna geen huis of mens te zien.
De natuur van Skye is Magnifiek! Geweldig! Bijzonder! Groots!
Je voelt je daar als mens heel klein bij en ik realiseer me wederom dat we verschrikkelijk zuinig moeten zijn op onze natuur. Het emotioneert me iedere keer weer.
Aan Skye deel ik dus een hele dikke 10 uit.

De wegen op Skye zijn voor een groot deel ‘one track roads’. Dus op de breedte van één auto berekend. Maar er is geen eenrichtingsverkeer. Daarom hebben ze om de 200 yards een soort uitvoegstrookjes gemaakt. De ene keer aan de linkerkant en de volgende aan de rechterkant. Voor alle inzichtelijkheid: daar passen achter elkaar twee Fiatjes 500 op.
Dus jij komt er aan en je ziet een tegenligger aankomen en dan is het maar de vraag wie er gaat stoppen op zo’n zijstrookje. Zie je het voor je? Stik spannend.
Gelukkig is het niet druk op dit soort wegen en het heeft zo zijn eigen regels. Met lichten knipperen betekent, kom maar door. Ik heb zelf trouwens weinig hoeven te knipperen (ik ben groot en zij zijn klein).
De eerste keer dat ik zelf op die strook ging staan voor een tegenligger, wilde ik een foto maken van het ‘passeergebeuren’. Maar ik had niet door dat er vier auto’s achter me stonden en dat de tegenligger ook een rijtje van vier auto’s was. Ja, dan staat dus alles vast, want dat kan niet allemaal op dat strookje.
Ik heb maar gauw wat knullige armbewegingen en mond-stuiptrekkingen gemaakt (blond, oud, buitenlands) en heb De Oude Dame (van schaamte) snel loepzuiver uit deze kluwen weten te wrikken. Men moest er wel om lachen zag ik. Ppppffff.

Ik heb op Skye nog een klim naar 720 meter hoogte gedaan naar ‘the Old man’: een groot uitsteeksel van lavasteen op een vulkanische berg. Het uitzicht boven was prachtig en in de verte zag ik toch maar mooi Skyfall staan!
En een wandeling gemaakt naar ‘the Kilt Rock’: een steile rotswand direct aan de Oceaan met een enorme waterval ernaast. Ik kwam er in één keer Liselotte.
De camper stond op een van die klimmomenten op een parkeerplaats en toen ik terug kwam liep er een Schot omheen. Huh?
Hij wilde De Oude Dame kopen! Huh? En hij was echt serieus. De flappen kwamen zowat al uit zijn binnenzak. Ik had er zelfs winst op kunnen maken. Misschien krijg ik er spijt van, maar ik wil haar echt nog niet kwijt hoor. Ik lees en schrijf er mee. Zelfs linkshandig.
Bovendien moet nicht Wil dan tegen die vroegere bekende (bedoel je Léonie?) vertellen als ze bij de dokter komt dat Tri-nét nu weer een voettocht heeft moeten maken van duizenden kilometers omdat ze geen vervoer meer heeft. Die vroegere bekende gaat van haar graatje. Kan écht niet.

Skye heet niet voor niks Skye. Het is er overwegend mistig, veelal bewolkt en het mag er graag regenen en hard waaien. Ik ben er drie dagen geweest. Een dag mist, een dag regen en een dag zon. En iedere dag een stevige wind. Maar ik klaag niet. Ik heb genoten van deze ongerepte afwisselende natuur.
Tot nu toe heb ik best redelijk weer gehad. Vaak zon, zo nu en dan een klein buitje, wel frisjes. Maar nu is het weer hier (ook) aan het veranderen. Veel regen en bewolking wordt er afgegeven. Jammer!!

Ik vaar nu met een ferry over naar Mallaig en neem met bloedend hart afscheid van Skye. Maar ik heb de Glen Coe nog en Loch Lomond, waar ik hopelijk ook weer mooie dingen zie. En dan vrijdag ga ik naar (Noord) Ierland. Een volgend spannend hoofdstuk.

Groe tjes!