Ring, Ring

Ring, Ring is een liedje van Abba.
Deze titel voor dit reisverslagje gebruik ik natuurlijk niet voor niets.

Op doorreis naar Zweden heb ik enkele camperplaatsen aangedaan in Duitsland. Je moet toch een keer stoppen en slapen.
In Trittau (in de buurt van Lübeck) stond ik vlak bij het centrum. Dus ben ik gaan kijken wat daar te doen was. Ik zag op een informatiebord dat er een natuurgebied met veel bos aan de rand van het plaatsje was. Dat leek me wel aardig om te bezoeken.
Dus de fiets gepakt, gezocht, maar ik kon het nergens vinden…
Mijn richtingsgevoel is abominabel, dus dat was nou niet echt een verassing.
Nou ja, dan niet. Ik had toch best nog een leuk rondje gefietst.
Eenmaal terug in de camper zat ik wat te navelstaren en zag ik uit mijn ooghoeken steeds mensen met honden en joggers aankomen die vervolgens achter mijn camper tussen een paar bosjes verdwenen.
Na een poosje ben ik toch maar polshoogte gaan nemen. Wat was dáár dan te doen.
Jullie raden het vast al: daar was dus een ingang van het bos…
Ik heb daarna nog maar een grote boswandeling gemaakt en het was er werkelijk práchtig.
Dus: Ring, Ring (als in: wordt eens wakker)!

Na met de ferry de oversteek gemaakt te hebben naar Denemarken (NIET zeeziek!!) ben ik naar het (schier)eiland Møn gegaan. Daar wilde ik de witte kliffen aan de Oostkust gaan bekijken. Dat soort natuur trekt me altijd.
Bij de camperplaats stond een bordje met een pijl: Møn 10 km.
Oké! Dat kan ik best fietsen, dacht ik. Het was mooi weer en de Oude Dame had inmiddels al zo’n 900 km er op zitten. Die kon dan even uitrusten.
Gezwind vroeg op de fiets gestapt, natuurlijk zonder routekaart, zonder precies te weten waar het was, zonder fiets-TomTom. Want ja, die kliffen zouden toch wel aangegeven staan? Dé topattractie van Møn!
Na 15 km zag ik nog geen enkele aanwijzing waar de kliffen zouden kunnen zijn.
Ik begon mezelf inmiddels behoorlijk dom (of eigenwijs?) te vinden. Ik zou nu toch onderhand moeten weten hoe het met mijn richtingsgevoel gesteld is.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb die dag 45 km gefietst en geen klif gezien. Maar het was wel een schitterende fietstocht..
Ring, Ring??
De volgende dag heb ik eerst de plaatselijke VVV bezocht en met de Oude Dame en het juiste kaartje op de bijrijderstoel alsnog de kliffen van Møn bezocht. Ze waren gelukkig best mooi.

Jullie horen het, ik heb het tot nu toe prima naar mijn zin. (!)
De bijgevoegde foto’s geven hopelijk een toegevoegd beeld van mijn omzwervingen.

Ik heb ook alweer een paar leuke ontmoetingen opgedaan onderweg en het weer is redelijk goed. Zon en wolken en, uit de wind, heerlijk om buiten te zitten.
Dat Deens is een ingewikkeld taaltje trouwens. Ik versta er maar weinig van. Ze gebruiken letters en klanken die wij niet echt kennen zoals de ø en de ӕ. Maar ze kunnen gelukkig allemaal Engels.
Denemarken is best duur. Volgens de Denen is Zweden goedkoper. Dat mag ik hopen!

Jullie, trouwe volgers, weten weer het een en ander.
Leuk dat er al zo gereageerd is op mijn ‘vertrek-aankondiging’! Dat doet me goed.
Ik zoef nu op mijn gemakje verder noordwaarts door Denemarken (langs de oostkust) en maak dan in het weekend de oversteek naar Zweden.
Tot de volgende keer!